Εορτάζει στις 8 Δεκεμβρίου εκάστου έτους.
Φθαρτόν λελοιπώς Πατάπιε γης πάτον,
Πατείς, όπου πατούσι πραέων πόδες.
Ογδοάτη Πατάπιε χλόης πέδον αμφεπάτησας.
ΒιογραφίαΟ Όσιος Πατάπιος γεννήθηκε στην Αίγυπτο και από μικρό παιδί είχε «πνεύμα αγάπης και σωφρονισμού» (Β’ προς Τιμόθεον, α’ 7). Δηλαδή, πνεύμα αγάπης και πνεύμα που σωφρονίζει, ώστε φρόνιμα και συνετά να κυβερνά τον εαυτό του, αποφεύγοντας κάθε ηθική παρεκτροπή, διατηρώντας την αγνότητα, αλλά συγχρόνως παραδειγμάτιζε και τους συνανθρώπους του. Και αυτό το απέδειξε ακόμα περισσότερο, όταν μεγάλωσε.
Αφού διαμοίρασε την κληρονομιά του στους φτωχούς, αποσύρθηκε στην έρημο. Εκεί γέμιζε το χρόνο του με προσευχή, μελέτη και αγαθοεργίες. Σε κάθε κουρασμένο οδοιπόρο που περνούσε από το κελί του, πρόσφερε ανάπαυση και φιλοξενία. Αλλά εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία του παρείχε με διάκριση και πνευματικές οδηγίες και συμβουλές, χρήσιμες για τη σωτηρία της ψυχής του. Έτσι, η φήμη του Παταπίου εξαπλώθηκε γρήγορα και κάθε μέρα πολλοί έφθαναν στο κελί του για να ακούσουν από τα χείλη του επωφελή διδασκαλία.
Μετά από καιρό, ο Πατάπιος πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, θέλοντας να μείνει άγνωστος, εξέλεξε ένα ησυχαστήριο στις Βλαχερνές. Όμως, η ταπεινή και καθαρή ζωή του Παταπίου, τον αξίωσε να θαυματουργεί. Έτσι και πάλι έγινε γνωστός και πέθανε θεραπεύοντας αρρώστους.
Απολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας κλήσεως, ιχνηλατήσας, εκ νεότητας, τας επιδόσεις, δι’ ασκήσεως τω κόσμω εξέλαμψας, και δοξασθείς απάθειας ταις χάρισι, πάθη ποικίλα ίασαι Πατάπιε, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Έτερον Απολυτίκιον
Ήχος πλ. δ’.
Εν σοι Πάτερ ακριβώς, διεσώθη το κατ᾽ εικόνα· λαβών γαρ τον σταυρόν, ηκολούθησας τω Χριστώ, και πράττων εδίδασκες, υπεροράν μεν σαρκός, παρέρχεται γαρ επιμελείσθαι δε ψυχής, πράγματος αθανάτου· διο και μετά Αγγέλων συναγάλλεται, Όσιε Πατάπιε το πνεύμά σου.
Κοντάκιον
Τον ναόν σου Άγιε, πνευματικόν ιατρείον, οι λαοί ευράμενοι, μετά σπουδής προσιόντες, ίασιν των νοσημάτων λαβείν αιτούνται, λύσιν τε, των εν τω βίω πλημμελημάτων· συ γαρ πάντων των εν ανάγκαις, προστάτης ώφθης, Πατάπιε Όσιε.
Κάθισμα
Ήχος γ’. Την ωραιότητα.
Παθη του σώματος, Θεομακάριστε, Πατερ εξήρανας, δακρύων ρεύμασι, και ιαμάτων ποταμούς, Πατάπιε ανέβλυσας· όθεν προσερχόμενοι, τω τιμίω λειψάνω σου, χάριν τε και έλεος, προφανώς αρυόμεθα, τιμώντές σου την μνήμην αξίως, πίστει θερμή θεομακάριστε.
Ο Οίκος
Η σορός σου Σοφέ πάσι βρύει ιάματα, εξ ων πάντες πιστοί αρυόμενοι, σώζονται εκ νόσων πολλών, ψυχών και σωμάτων, ώνπερ ο τάλας εγώ πεπείραμαι ρυσθείς των θλιβόντων με· και δια τούτο την σην αντίληψιν νυν ανευφημώ, και διηγούμαι τρανώς, πως επιφθάνεις τους εν ανάγκαις, και εκλυτρούσαι πειρασμών τους προσιόντας σοι θερμώς. Διο δίδου ισχύν μοι ανυμνείν σε· συ γαρ πάντων των εν ανάγκαις, προστάτης ώφθης, Πατάπιε Οσιε.
Πηγή: saint.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου