ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ13 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Ἀ­ριθ­μὸς 50

Κυ­ρια­κή κη΄ Ἐ­πι­στο­λῶν

Τῶν Ἁγίων Προπατόρων

13 Δεκ­εμ­βρί­ου 2015

(Κολ.  γ΄ 4-11)

«Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς,πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακὴν, καὶ τὴν πλεονεξίαν ἥτις ἐστίν εἰδωλολατρεία»

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει πρὸς τοὺς Κολασσαεῖς ποὺ πρὶν ἦταν εἰδωλολάτρες. Ἡ πορνεία, ἡ μοιχεία καὶ κάθε κακὸ βασίλευε ἐπὶ αἰῶνες. Εἶχε γίνει καθεστὼς ποὺ στηριζόταν στὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθιμα τῆς θρησκείας. Ἦταν σὰν ἕνα δένδρο πελώριο ποὺ εἶχε ρίξει τὶς ρίζες του μέσα στὶς καρδιές τοῦ διεφθαρμένου λαοῦ καὶ φαινόταν πὼς καμμία δύναμη δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ξεριζώσει.

Καὶ ὅμως, ἀδελφοί μου, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ποὺ μὲ δύναμη κήρυξε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καὶ οἱ συνεργάτες του, ἔκανε τὸ θαῦμα. Οἱ ἄνθρωποι ἔπαψαν νὰ πιστεύουν στὰ εἴδωλα. Μερικὰ ἐλαττώματα ὅμως καὶ κακίες κάπου κάπου παρουσιάζονταν, ἀπόδειξη πὼς εἶχαν μείνει μέσα τους κάποιες μικρὲς ρίζες εἰδωλολατρείας. Μερικοὶ ἂν καὶ βαπτίστηκαν στὸ ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ ὑποσχέθηκαν δημόσια ὅτι θὰ πατήσουν τὸ διάβολο καὶ θὰ ἀφήσουν ὅλα τὰ ἀνθρώπινα πάθη καὶ τὶς κακίες, ξανάπεφταν σ’ ἐκεῖνα τὰ ἁμαρτήματα ποὺ ἔπρεπε τελείως νὰ ἔχουν ἀφήσει.

Ὅταν βαπτίζονται οἱ ἄνθρωποι, ἡ Ἐκκλησία μας ψάλλει: «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε». Εἶναι σὰν νὰ μᾶς λέει: «Μὴ λερώσετε τὴν καινούργια στολὴ τοῦ Χριστοῦ μας ποὺ ντυθήκατε μὲ τὰ φοβερὰ ἁμαρτήματα. Τὸ κορμὶ σας καθαρὸ ἀπὸ πορνεία καὶ μοιχεία. Ἡ γλώσσα σας καθαρὴ ἀπὸ αἰσχρολογία καὶ βλασφημία. Ἡ καρδιά σας καθαρὴ ἀπὸ θυμό, ὀργή καὶ πλεονεξία. Διῶξτε μακριὰ κάθε κακία, κάθε ἁμαρτία. Μὲ ποιὸ μέσο θὰ μπορέσουμε ὅμως νὰ πολεμήσουμε αὐτὰ τὰ πάθη; Μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴ νηστεία. Ἂς ποῦμε, λοιπὸν, λίγα λόγια γιὰ τὴ νηστεία, ἀφοῦ διανύουμε τὸ σαραντάμερο, ὅπως τὸ λέει ὁ λαός, τὴν περίοδο τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων.

Ἡ νηστεία ἔχει τὴν ἀρχή της ἀπὸ τὴν δημιουργία τῶν πρωτοπλάστων, ὅταν ὁ Θεὸς ἔδωσε τὴν ἐντολὴ στὸν Ἀδάμ, νὰ μὴ φᾶνε ἀπὸ τὸ δέντρο τῆς γνώσης τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ. Τὴν ἀνάγκη τῆς νηστείας συναντοῦμε στὴν Παλαιά Διαθήκη. Ἀπὸ τὴν ἐνανθρώπιση τοῦ Κυρίου μας, οἱ μαρτυρίες γιὰ νηστεία εἶναι μυριόστομες, ἀφοῦ καὶ Ἐκεῖνος νήστεψε σαράντα ἡμέρες καὶ σαράντα νύχτες πρὶν ἀρχίσει τὸ ἔργο τῆς διδασκαλίας Του.

Ἡ νηστεία, λέγει ὁ ὅσιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος, εἶναι ὑπερασπιστὴς καὶ φύλακας κάθε ἀρετῆς. Εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς ὁδοῦ τοῦ χριστιανισμοῦ, καὶ ἡ μητέρα τῆς προσευχῆς καὶ τῆς σωφροσύνης. Εἶναι δάσκαλος τῆς ἡσυχίας καὶ ὁδηγὸς ὅλων τῶν καλῶν ἔργων.

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης μᾶς λέγει πὼς ἡ νηστεία εἶναι μέσον καὶ ἐργαλεῖο, ἀλλὰ δὲν μποροῦμε νὰ δώσομε τὴν προτεραιότητα σ’ αὐτό, εἰς βάρος τοῦ κύριου ἔργου, τὸ ὁποῖο εἶναι ἡ ἀρετὴ σύμφωνα μὲ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ μας. Σωφρονεῖτε, λέγει ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, καὶ Σωτήρας τῶν ψυχῶν μας. Μὴν κρίνετε, μὴν σχολιάζετε, μὴν κατηγορεῖτε, μὴν κλέβετε, μὴν ἀδικεῖτε, μὴν συκοφαντεῖτε. Ἐκήρυξε τὴν ἀγάπη μέσα στὴν ὁποία ἐξέχουσα θέση ἔχει ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ περιφρονημένη αὐτὴ κορυφὴ τῶν ἀρετῶν. Ἐμεῖς ὅμως δὲν σταματοῦμε τὸ ψέμα, τὴν κατάκριση, τὴ συκοφαντία, τὴν ἀδικία, τρώγοντες καὶ πίνοντες τὶς σάρκες τῶν ἀδελφῶν μας καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ παίρνουμε ὡς τιποτένια καὶ ὑψώνουμε τὴ νηστεία ὡς τὴν κορυφὴ τῶν ἀρετῶν, τὴν ὁποία καὶ αὐτὴ δὲν τὴν τηροῦμε ὅπως πρέπει.

Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος λέγει πὼς ἡ νηστεία εἶναι μεγάλη δύναμη καὶ μεγάλα κατορθώματα γίνονται δὶ’ αὐτῆς. Καὶ μὴ νομίσεις, ἀγαπητὲ, ὅτι τόσο ἁπλὴ εἶναι ἡ νηστεία. Γιατί ὄχι ἐκεῖνος ποὺ νηστεύει τὰ φαγητὰ κατορθώνει κάτι, ἀλλὰ ἐκεῖνος ποὺ ἀπέχει ἀπὸ κάθε πονηρὸ πράγμα θεωρεῖται ὅτι νηστεύει. Γιατί ἐὰν νηστεύεις ἀπὸ φαγητὰ καὶ δὲν ἔχεις κλειστὸ τὸ στόμα σου σὲ ψέματα, ἐπιορκίες, καταλαλιὰ ἤ ἄλλο πονηρὸ λόγο σὲ τίποτα δὲν ὠφελεῖσαι καὶ χάνεις ὅλον τὸν κόπο σου.

Ὁ Μέγας Βασίλειος λέγει ὅτι ἡ νηστεία ἡ ἀληθινὴ εἶναι ἡ τῶν κακῶν ἀλλοτρίωσις, δηλαδὴ τὸ νὰ ἀλλάξουμε τὶς κακές μας συνήθειες, τὰ πάθη μας. Κρέατα δὲν τρῶς ἀλλὰ τρῶς τὸν ἀδελφό σου. Ἀπέχεις ἀπὸ κρασί ἀλλὰ δὲν κρατᾶς κλειστὸ τὸ στόμα σου σὲ βρισιές. Ἀλλοίμονο σ’ αὐτοὺς ποὺ μεθοῦν ὄχι ἀπὸ κρασί. Ὁ θυμὸς εἶναι μέθη τῆς ψυχῆς.

Μεγάλο τὸ θέμα τῆς νηστείας, ἀδελφοί μου, καὶ δὲν ἐξαντλεῖται σ’ ἕνα κήρυγμα. Πρέπει νὰ προσέξουμε ὅμως τοῦτο τὸ λάθος ποὺ κάνουμε. «Παπᾶ, πόσες μέρες νὰ νηστέψω γιὰ νὰ κοινωνήσω;», εἶναι ἡ ἐρώτηση ποὺ ἀκούγεται ἀπὸ ὅλους σχεδὸν τοὺς χριστιανούς.

Οἱ ἡμέρες τῆς νηστείας εἶναι καθορισμένες ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας. Πρέπει νὰ καταλάβουμε πὼς ἡ συμμετοχή μας στὸ μυστήριο τῶν μυστηρίων, στὴ Θεία Εὐχαριστία πρέπει νὰ εἶναι συχνὴ καὶ πάντοτε μὲ τὴν ἄδεια τοῦ Πνευματικοῦ μας. Ἄρα ἐξομολόγηση πρὶν τὴ Θεία Εὐχαριστία καὶ νηστεία ὅπως διατάξει ἡ Ἐκκλησία μας. Εἴθε ὁ Θεὸς νὰ μᾶς φωτίσει νὰ καταλάβουμε πὼς ἡ Θεία Λειτουργία τελεῖται γιὰ νὰ κοινωνοῦμε τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας ἂν ὄχι καθημερινὰ τοὐλάχιστον κάθε Κυριακὴ καὶ τὶς μεγάλες γιορτές. Ἀμήν.