27 Σεπτεμβρίου 2015 - Κυριακή ΙΖ΄

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀ­ριθ­μὸς 39

Κυριακή ΙΖ΄ 

27 Σεπτεμβρίου 2015

(β΄Κορ. στ΄16 - ζ΄1)

«Καί ἔσομαι αὐτῶν Θεός καί αὐτοί ἔσονταί μοι λαός».

Καί θά εἶμαι Θεός ἰδικός των καί αὐτοί θά εἶναι λαός μου. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὑπενθυμίζει στούς Κορινθίους ἕνα χωρίο πού βρίσκουμε στήν Παλαιά Διαθήκη. Τούς λέγει ὅτι, ἀφ’ ὅτου πιστέψατε στό Χριστό ἀποτελεῖτε τό λαό τοῦ Θεοῦ. Πλησιάσατε τό Θεό καί ὁ Θεός πλησίασε σ’ ἐσᾶς καί περπατεῖ ἀνάμεσά σας. Ἦλθε τόσο κοντά σας, ὥστε γίνατε ἕνας ναός, μέσα στόν ὁποῖο ὁ Θεός κατοικεῖ καί λατρεύεται. Ἔχετε ὑποχρέωση νά ζεῖτε μ’ ἕναν ἄλλο τρόπο, μία  ζωή, ὄχι ὅπως θέλει ὁ κόσμος ἀλλ’ ὅπως θέλει ὁ Θεός. Γι’ αὐτό ξεχωρίστε ἀπό τόν κόσμο καί τή νοοτροπία του, μή μιμεῖσθε καί μήν ἀγγίζετε τήν ἀκάθαρτη ζωή τους.

Μειοψηφία ἀποτελοῦν οἱ γνήσιοι χριστιανοί, πού, ὅμως, διαφέρει ἀπό τούς ἄλλους. Γιατί ἄν δέν διαφέρει, θά λέγονται χριστιανοί ἀλλά στήν πραγματικότητα θά εἶναι εἰδωλολάτρες. Ἕνας πραγματικός χριστιανός, ὅπως ἔλεγε ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, μπορεῖ μέ τό ζῆλό του νά διόρθώσει ὁλόκληρο λαό. Ἄραγε ἐμεῖς σήμερα οἱ ὀρθόδοξοι Ἕλληνες μποροῦμε νά καυχιόμαστε πὼς εἴμαστε λαός τοῦ Θεοῦ;

Ἄν ἤμασταν λαός τοῦ Θεοῦ δέν θά τολμοῦσε κανείς νά βλασφημήσει τό Χριστό, τήν Παναγία μας, τά ὅσια καί τά ἱερά τῶν πατέρων μας. Ἄλλοτε στήν πατρίδα μας δέν ἀκουγόταν βλασφημία. Σήμερα ἀκόμα καί ἀπό τά μικρά παιδιά ἀκούγονται, ἀφοῦ κι ἐκεῖνα ἀκοῦν τούς μεγαλύτερούς τους. Ὁρισμένοι ἀνόητοι παπποῦδες μάλιστα, ὅταν τό πεντάχρονο ἐγγόνι τους βλασφημήσει τό ἔχουν καμάρι, γιατί… «μεγάλωσε». Μάλιστα γίνονται καί συζητήσεις νά ἀποποινικοποιηθεῖ ἡ βλασφημία. Καταδιώκεται κάποιος ἄν βρίσει τόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας ἤ τόν Πρωθυπουργό ἀλλά ὄχι ὅταν βλασφημήσει τό Χριστό μας.

Ἄν ἤμασταν λαός τοῦ Θεοῦ, δέν θά ὑπῆρχε τόση διαφθορά, κλοπή, ἀδικία, ἐκμετάλλευση, ψευδορκία, χαρτοπαιξία, τζόγος, φόνοι, ἀμέτρητα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης, ὅπου ἡ νεολαία, ἡ ἐλπίδα τοῦ τόπου μας, κάνει τή νύχτα, μέρα καί βέβαια ποῦ δουλειά τό πρωί, πολύ χειρότερα ποῦ ἐκκλησιασμός τήν Κυριακή!

Ἄν ἤμασταν λαός τοῦ Θεοῦ τά ζευγάρια πού παντρεύονται μέ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, θά γεννοῦσαν ὅσα παιδιά τούς δίνει ὁ Θεός καί θά τά ἀνέτρεφαν σωστά. Σήμερα γονεῖς καί γιατροί γίνονται παιδοκτόνοι. Οἱ ἐκτρώσεις στή χώρα μας, τήν Ἑλλάδα πού γερνάει, ἔχουν ξεπεράσει τίς 400.000 τό χρόνο. Ἡ ἔκτρωση εἶναι φόνος. Πότε θά τό καταλάβουμε; Οἱ παπποῦδες μας πού γεννοῦσαν 5, 7, 10, 12 παιδιά ζοῦσαν ἁπλά χωρίς πολλές ἔννοιες. Ζοῦσαν μέ ὅ,τι εἶχαν κι ἦταν εὐτυχισμένοι, γιατί γύρω τους εἶχαν τά παιδιά τους, τό μεγαλύτερο θησαυρό. Κι ὅταν ἦρθε ἡ κατοχή καὶ ἡ πεῖνα καί πέθαιναν οἱ ἄνθρωποι, ἀφοῦ πέρασε ἡ δυσκολία, ἡ πατρίδα μας ὀρθοπόδησε, γιατί ὑπῆρχαν παιδιά πού μεγάλωσαν καί ἡ χώρα μας ἀναπτύχθηκε. Ἄν σήμερα ἔρθει μία παρόμοια καταστροφή μέ ποιά παιδιά θά συνεχιστεῖ τό ἑλληνικό γένος; Οἱ γείτονές μας, οἱ Τοῦρκοι, πολλαπλασιάζονται μέ γοργό ρυθμό τήν ὥρα πού ἐμεῖς μειωνόμαστε.

Ἄν ἤμασταν λαός τοῦ Θεοῦ, ἡ νομοθεσία τοῦ κράτους μας θά ἦταν σύμφωνη μέ τό Εὐαγγέλιο. Σήμερα ψηφίζονται ἑκατοντάδες ἀντιχριστιανικοί νόμοι. Στό ὄνομα τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ καταργοῦνται ἐκκλησιαστικοί κανόνες Ἁγίων Συνόδων καί Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Στό ὄνομα τῆς δημοκρατίας οἱ αἱρετικοί ἁλωνίζουν ἀνενόχλητοι τίς πόλεις καί τά χωριά τῆς ὀρθόδοξης Ἑλλάδας. Μέ νόμους μεταρρυθμιστικούς καταργοῦν τήν ἑλληνοχριστιανική ἀγωγή στήν ἐκπαίδευση. Τροποποιεῖται τό οἰκογενειακό δίκαιο γιά νά ὑπάρχει ἰσότητα μεταξύ ἄνδρα καί γυναίκας. Ἀλλά αὐτό πού ἡ Ἐκκλησία μᾶς διδάσκει εἶναι πώς ὁ ἄνδρας καί ἡ γυναίκα εἶναι ἰσότιμοι. Στό ὄνομα τῆς ἐλευθερίας ψηφίστηκε ὁ «πολιτικός γάμος» πού μόνο γάμος δέν εἶναι. Τί εἶναι; Μιά καμουφλαρισμένη πορνεία.

Ἄν ἤμασταν λαός τοῦ Θεοῦ, ὁ γάμος θά ἦταν ἀδιάλυτος. Θά ἴσχυε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ «ὃ ὁ Θεός συνεζευξεν, ἄνθρωπος μή χωριζέτω» (Ματθ. 19, 6). Διαζύγια δέν θά ὑπῆρχαν. Σήμερα οἱ δικηγόροι ζοῦν ἀπό τά διαζύγια καί τίς κληρονομικές διαφορές καί οἱ γιατροί ἀπό τίς ἐκτρώσεις. Ποῦ εἶσαι Κολοκοτρώνη, ποῦ εἶσαι Κανάρη καί οἱ ἀείμνηστοι ἥρωες τοῦ 1821 πού θεσπίσατε τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδας «Εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος», νά δεῖτε τό κατάντημά μας!

Δυστυχῶς, ἀδελφοί μου, δέν εἴμαστε λαός τοῦ Θεοῦ καί μεγάλη εὐθύνη ἔχει ἐκτός τῶν ἄλλων καί ὁ κλῆρος. Ἄς ἐλπίσουμε ὅτι ἡ Ἑλλάδα μας θά γίνει καί πάλι χώρα Ἁγίων, καί θά ἀνατείλουν καλύτερες μέρες στό Ἔθνος μας. Ἀμήν.