Ένας άνθρωπος, ονομαζόμενος Ιωάννης, νικήθηκε από το διάβολο και έγινε κλέφτης. Έγινε καπετάνιος σε εκατό κλέφτες. Είχε, όμως, πολλή ευλάβεια στη Θεοτόκο και, κάθε πρωί και βράδυ, έλεγε τους «Χαιρετισμούς» της Παναγίας. Θέλοντας ο Πανάγαθος Θεός να τον σώσει για την ευλάβεια που είχε στην Παναγία, έστειλε έναν Άγιο ασκητή. Όταν τον είδαν οι κλέφτες, τον έπιασαν. Τους είπε, λοιπόν, ο ασκητής:
- Σας παρακαλώ να με πάτε στον καπετάνιο σας, γιατί έχω να σας πω λόγο για το καλό σας.
- Φώναξέ μου όλα τα παλικάρια να έρθουν να σας πω ένα λόγο.
Είπε ο ασκητής:
- Δεν έχεις άλλον;
- Φώναξέ τον να έρθει.
Τότε, είπε ο ασκητής στο μάγειρα:
- Εις το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, σε προστάζω να μου πεις ποιός είσαι και τί κάνεις εδώ που κάθεσαι.
- Εγώ είμαι ψεύτης, αποκρίθηκε ο μάγειρας, και πάντοτε ψέματα λέω. Αλλά τώρα, επειδή με έδεσες με το όνομα του Χριστού, δεν μπορώ παρά να πω την αλήθεια. Εγώ, λοιπόν, είμαι διάβολος και με έστειλε ο μεγαλύτερος μου να δουλεύω σε τούτον τον καπετάνιο και να παραφυλάω να τον βρω, καμιά μέρα, που να μη διαβάσει τους Χαιρετισμούς της Παναγίας και να τον βάλω στην κόλαση. Και έχω τώρα δεκατέσσερα χρόνια που τον παραφυλάω και δε βρήκα μία μέρα που να μη διαβάζει το «Άγγελος πρωτοστάτης».
- Σε προστάζω στο όνομα της Αγίας Τριάδος, είπε ο ασκητής, να γίνεις άφαντος και να μην ξαναπειράξεις τους Χριστιανούς.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία τίμησε και τιμά την Παναγία πάνω από όλους τους Αγίους. Οι ύμνοι την ονομάζουν πολυτιμότερη και ενδοξότερη από τις αγγελικές δυνάμεις. Οι άνθρωποι της αφιέρωσαν Ακολουθίες, που παρακαλούν για τη μεσιτεία της κι ευχαριστούν για τη βοήθειά της. Παντού ναοί αφιερωμένοι στο όνομά της. Αναρίθμητες οι εικόνες που ζωγραφίστηκαν για χάρη της, τα επίθετα που τη στόλισαν, οι θρύλοι και οι παραδόσεις που διηγούνται γι’ αυτήν. Στάθηκε πηγή έμπνευσης για αμέτρητους καλλιτέχνες σε όλες τις εποχές. Για τους Χριστιανούς, η Παναγία είναι το πιο αγαπημένο πρόσωπο. Το όνομά της ανεβαίνει αυθόρμητα στα χείλη μας κι έχει μια θέση στο εικονοστάσι, στις προσευχές και στην καρδιά μας.
«Παρηγορήτρια» την ονόμασαν αιώνες. Με αυτήν τη μητρική ιδιότητα στέκει πάνω από τον πόνο και σκύβει με άπειρη στοργή. Είναι «των θλιβομένων η χαρά», καθώς λέει και το τροπάριο του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνα. Αυτό το μυστικό το γνώρισε μέσα στο δύσκολο διάβα του ο άνθρωπος και, σε κάθε δύσκολη στιγμή του, στέκεται να την επικαλεστεί: «Αντιλαβού μου και ρύσαι των αιωνίων βασάνων».
(Αγγέλου Γκούνη, Θεολόγου, Πολλές οι ιστορίες μία η Αλήθεια, εκδ. Κέντρου Νεότητος Ι. Μ. Λευκάδος και Ιθάκης, Λευκάδα 2011, σ. 127-129)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου