2 Μαρτίου 2014 - Κυριακὴ τῆς Τυροφάγου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμὸς 9

Κυριακὴ τῆς Τυροφάγου

2 Μαρτίου 2014

Ματθαίου στ, 14-21

Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶναι ἡ κατανυκτικότερη περίοδος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Συνιστᾶ μοναδικὴ εὐκαιρία τὴν ὁποία καλεῖται ὁ κάθε πιστὸς νὰ ἀδράξει σὲ μία πρόκληση πνευματικῶν ἀναβάσεων. Ἡ Ἐκκλησία μας κάνει λόγο γιὰ «καιρὸ εὐπρόσδεκτο, καιρὸ μετανοίας», στὸν ὁποῖο μᾶς προτρέπει: «ἀποθώμεθα τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὄπλα τοῦ φωτός…». Εὐπρόσδεκτος καιρὸς σημαίνει τὸν καιρὸ τῆς χάριτος. Εἶναι ὁ χρόνος κατὰ τὸν ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ ν’ ἀποκτήσει ἀντοχὲς γιὰ νὰ διεξάγει τὸν ἀγῶνα τὸν καλό. Ἂν ὁλόκληρο τὸ χρόνο οἱ πιστοὶ  προσβλέπουν στὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως, πολὺ περισσότερο ὀφείλουν νὰ ἐντείνουν τὴν προσπάθειά τους αὐτὴ τὴν εὐλογημένη περίοδο. Ἂν πάντοτε ἔχουν χρέος νὰ ἐργάζονται τὴ σωτηρία τους, ἀκόμη περισσότερο καὶ μὲ πολὺ μεγαλύτερο ζῆλο ἐπιβάλλεται νὰ τὸ πράττουν τώρα κατὰ τὴν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, στὴν ὁποία εἰσερχόμαστε. Αὐτὸ ἀκριβῶς μᾶς συμβουλεύει ἡ μητέρα μας Ἐκκλησία, ὅταν μᾶς λέει: «Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται, οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, ἀναζωσάμενοι τὸν καλόν της νηστείας ἀγῶνα. Οἱ γὰρ νομίμως ἀθλοῦντες, δικαίως στεφανοῦνται…».

Ἡ Ἐκκλησία μᾶς προσκαλεῖ νὰ εἰσέλθουμε στὴν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ μὲ τὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ ποὺ ξεδιπλώνει ἐνώπιόν μας τὴν σήμερα Κυριακή της Τυρινῆς. Μᾶς προσκαλεῖ μὲ αὐτὴ νὰ ἐγκολπωθοῦμε τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθινῆς νηστείας καὶ νὰ ἐπιδιώξουμε ὅλες ἐκεῖνες τὶς ἀρετὲς ποὺ συνιστοῦν πραγματικὸ θησαυρὸ γιὰ τὴν ὕπαρξή μας. Μᾶς θυμίζει τὴν ἀνταρσία τοῦ Ἀδὰμ ποὺ ἐπενήργησε διαβρωτικὰ σ’ ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος. Ἡ παράβαση τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ ποὺ στὸ βάθος της ἦταν ἐντολὴ νηστείας, δείχνει πόσο ὁ ἄνθρωπος περιφρόνησε  τὴν ἀγάπη τοῦ Δημιουργοῦ του μέσα ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία του γιὰ αὐτοθεοποίηση. Εἶναι αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ ἐπιθυμία ποὺ τὸν ἀπομάκρυνε ἀπὸ τὴν πηγὴ τῆς ζωῆς καὶ τὸν παρέδωσε στὴν τραγικότητα τοῦ θανάτου. Ἡ Ἐκκλησία μὲ τὴ συγκεκριμένη περικοπή δίνει τὸ ὑπόβαθρο τῆς ἀληθινῆς νηστείας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὴν ἀντίστροφη κίνηση ἀπὸ ἐκείνη ποὺ ἀκολούθησε ὁ Ἀδάμ. Προϋποθέτει ὅμως νὰ ἀποβάλουμε ὅλα ἐκεῖνα τὰ πάθη ποὺ ριζοβολοῦν στὴν ψυχή μας καὶ δὲν μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ βιώνουμε τὴν ἐλευθερία στὴν αὐθεντική της μορφὴ, νὰ δεχόμαστε τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τὴν ἀντιπροσφέρουμε στοὺς συνανθρώπους μας.

Ἡ ἀληθινὴ νηστεία, λοιπόν, εἶναι μία πνευματικὴ ἄσκηση ποὺ καταξιώνει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν ἀναδεικνύει εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, μὲ ὅλη τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὴν ἀρχοντιά της. Ἔχει τόσο βάθος ἡ νηστεία, ὥστε στὴν αὐθεντική της μορφὴ φέρνει τὸν ἄνθρωπο σὲ μία ἀδιάκοπη κοινωνία μὲ τὸν Θεὸ ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς συνανθρώπους του. Ὁ νηστεύων πραγματικὰ ἀτενίζει ἀκριβῶς τὴν κοινωνία ἐκείνη ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ στηθεῖ μὲ ἀνθρώπινα σχήματα καὶ ἰδεολογίες. Γιατί ἔχει οὐράνιες καὶ αἰώνιες ἀντοχές, ἀφοῦ μὲ τὴ δύναμη τῆς ἀγάπης καταργεῖ ἀκόμα καὶ τὸν θάνατο καὶ ἀπαλλάσσει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν τραγικότητά του. Νηστεία, σύμφωνα μὲ τὴν Πατερικὴ σκέψη, εἶναι ἡ ἑκούσια στέρηση ποὺ ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο στὸ χῶρο τῆς ἀληθινῆς ἐλευθερίας. Ἐκεῖ ὅπου παραδίδεται ὁλοκληρωτικὰ στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Μὲ τὴ δυναμική της ἀπελευθερώνεται ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ ὅλα ἐκεῖνα ποὺ τὸν κρατοῦν δέσμιο στὴ γῆ καὶ τὸν ἀφήνουν προσκολλημένο σὲ ἐπίγειους θησαυροὺς «ὅπου σὴς καὶ βρῶσις τοὺς ἀφανίζει».

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, «ἔφθασε καιρός, ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχή…». Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶναι ὁ εὐπρόσδεκτος καιρὸς ποὺ μᾶς χαρίζει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ μᾶς προσκαλέσει στὸ στάδιο τῶν πνευματικῶν ἀγώνων, μὲ τοὺς ὁποίους καταξιωνόμαστε σὲ οὐράνιες κατακτήσεις. Ἂς ἀδράξουμε, λοιπόν, τὴν εὐκαιρία «τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἀγωνίσασθαι, τὸν δρόμο τῆς νηστείας ἐκτελέσαι, τὴν πίστιν ἀδιαίρετον τηρῆσαι καὶ ἀκατακρίτως φθᾶσαι προσκυνῆσαι καὶ τὴν ἁγίαν Ἀνάστασιν». Ἀμήν.