Αγία Αικατερίνη

                                                                Αγία Αικατερίνη

                                                                Εορτάζει στις 25 Νοεμβρίου εκάστου έτους.

Αικατερίνα, και σοφή και παρθένος·

Εκ δε ξίφους, και Μαρτυς, ω καλά τρία!

Εικάδι πέμπτη άορ κατέπεφνεν ρήτορα Κούρην.

Βιογραφία
Η Αγία Αικατερίνη καταγόταν από οικογένεια ευγενών της Αλεξάνδρειας, «θυγάτηρ βασιλίσκου τινός ονομαζομένου Kώνστου», και μαρτύρησε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. (304 μ.Χ.) Ήταν ευφυέστατη και φιλομαθής. Ήδη σε ηλικία δέκα οκτώ χρονών κατείχε τις γνώσεις της ελληνικής, ρωμαικής και λατινικής φιλολογίας και φιλοσοφίας, δηλαδή γνώριζε τα έργα του Oμήρου, του λατίνου ποιητή Bιργίλιου, του Aσκληπιού, του Iπποκράτη και Γαληνού των ιατρών, του Aριστοτέλη και του Πλάτωνα, του Φιλιστίωνα και του Eυσέβιου των φιλοσόφων, του Iαννή και Iαμβρή των μεγάλων μάγων, του Διονυσίου και της Σιβύλλης και άλλων. Ήταν όμως και άρτια καταρτισμένη στα δόγματα της χριστιανικής πίστης.

Όταν επί Μαξεντίου (υιός του Mαξιμιανού) διεξαγόταν διωγμός εναντίον των χριστιανών, η Αικατερίνη δε φοβήθηκε, αλλά με παρρησία διέδιδε πως ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος Αληθινός Θεός. Για το λόγο αυτό συνελήφθη από τον έπαρχο της περιοχής, ο οποίος προσπάθησε με συζητήσεις να την πείσει να αρνηθεί την πίστη της. Όταν ο έπαρχος διαπίστωσε την ανωτερότητά των λόγων της Αικατερίνης, συγκάλεσε δημόσια συζήτηση με τους πιο άξιους ρήτορες της Αλεξάνδρειας, τους οποίους όμως η Αικατερίνη αποστόμωσε. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κάποιοι από τους συνομιλητές της Αικατερίνης πείσθηκαν για τους λόγους της και ασπάστηκαν την Χριστιανική Πίστη.
Μπροστά σε αυτή την κατάληξη, ο έπαρχος διέταξε να τη βασανίσουν σκληρά με την ελπίδα πως η αγία θα λύγιζε και θα αρνιόταν τον Χριστό. Όμως η Αικατερίνη έμεινε ακλόνητη στην πίστη της. Πέθανε στον τροχό, ύστερα από διαταγή του έπαρχου.

 Απολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Την πανεύφημον νύμφην Χριστού υμνήσωμεν, Αικατερίναν την θείαν και πολιούχον Σινά, την βοήθειαν ημών και αντίληψιν· ότι εφίμωσε λαμπρώς, τους κομψούς των ασεβών, του Πνεύματος τη δυνάμει, και νυν ως Μάρτυς στεφθείσα, αιτείται πάσι το μέγα έλεος.

Έτερον Απολυτίκιον
Ήχος δ’.
Η αμνάς σου Ιησού, κράζει μεγάλη τη φωνή. Σε Νυμφίε μου ποθώ, και σε ζητούσα αθλώ, και συσταυρούμαι και συνθάπτομαι τω βαπτισμώ σου· και πάσχω δια σε, ως βασιλεύσω συν σοι, και θνήσκω υπέρ σου, ίνα και ζήσω εν σοι· αλλ᾽ ως θυσίαν άμωμον προσδέχου την μετά πόθου τυθείσάν σοι. Αυτής πρεσβείαις, ως ελεήμων, σώσον τας ψυχάς ημών.
 Κοντάκιον
Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.
Την σοφίαν άνωθεν, κομισαμένη του λόγου, των ρητόρων ήλεγξας, τας φληναφίας ευτόνως· κάλλεσι, της παρθενίας ωραϊσμένη, αίμασι, της μαρτυρίας πεποικιλμένη· δια τούτό σε ως νύμφην, Αικατερίνα Χριστός προσήκατο.

Έτερον Κοντάκιον
Ήχος β’. Τα άνω ζητών.
Χορείαν σεπτήν, ενθέως φιλομάρτυρες, εγείρατε νυν, γεραίροντες την πάνσοφον, Αικατερίναν· αύτη γαρ, εν σταδίω τον Χριστόν εκήρυξε, και τον όφιν επάτησε, ρητόρων την γνώσιν καταπτύσασα.

Κάθισμα
Ήχος πλ. δ’. Την Σοφίαν και Λογον.
Την σοφίαν την όντως εξ Ουρανού, δια στόματος Μαρτυς του Μιχαήλ, λαβούσα πανεύφημε, και εν άθλοις αήττητε, τη μεν σοφία τη έξω, τους Ρητορας έπτηξας, τη δε σοφία τη θεία, την πλάνην εμείωσας· όθεν καθορών σου, τον αγώνα ο Κτίστης, παρέστη ενισχύων σε. Δεύρο λέγων ανάβηθι· οι θησαυροί γαρ σε μένουσι· Πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, των πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις εορτάζουσι πόθω, την αγίαν μνήμην σου.
 Έτερον Κάθισμα
Ήχος πλ. δ’. Το προσταχθέν μυστικώς.
Αλεξανδρέων η λαμπρά και θεία πόλις, επί τη μνήμη σου σεμνή πανηγυρίζει, και γεραίρει τους άθλους σου Αικατερίνα ους έτλης γενναιοφρόνως υπέρ Χριστού· και μέγα βρενθυομένη σοι εκβοά· Ω Παρθένε πολύαθλε, εις ουρανίους σκηνάς, συνούσα νυν τω Κτίστη σου, χαίρε Μαρτυς πανθαύμαστε.

Έτερον Κάθισμα
Ήχος δ’. Κατεπλάγη Ιωσήφ.
Η παρθένος και σεμνή, Αικατερίνα η σοφή, τη δυνάμει του Χριστού, επιρρωσθείσα αληθώς, αγαλλομένη εισέρχεται εν σταδίω, και τύραννον ωμόν, καταβαλούσα στερρώς, και πάσαν την πληθύν, των δυσσεβούντων εχθρών, μετ’ ευφροσύνης έψαλλεν, ακαταπαύστως μεγάλη φωνή· Χριστέ μου δόξα, Σωτήρ και ρύστα, συ ουν δέξαι το πνεύμά μου.

Έτερον Κάθισμα
Ήχος α’. Τον τάφον σου Σωτήρ.
Μολούσα ευθαρσώς, προς αγώνας τρισμάκαρ, ανδρείως τον Χριστόν, ωμολόγησας Μαρτυς, και τύραννον ήλεγξας, δυσσεβή και παράφρονα, και κατήσχυνας, ρητορευόντων τα στίφη, και ανέδραμες, εις ουρανίους σκηνώσεις· διο σε δοξάζομεν.

Ο Οίκος
Την εκ Θεού σοφίαν λαβούσα παιδόθεν η Μαρτυς, και την έξω καλώς σοφίαν πάσαν μεμάθηκε, γνούσα δε εκ ταύτης την των στοιχείων κίνησίν τε και ποίησιν κατά λόγον, και τον αυτά εξ αρχής δια λόγου ποιήσαντα, αυτώ την ευχαριστίαν εν νυκτί και ημέρα προσέφερε· τα δε είδωλα καθείλε, και τους ταύτα αφρόνως λατρεύοντας, Ρητόρων την γνώσιν καταπτύσασα.

Μεγαλυνάριον
Νύμφη του Σωτήρος πανευκλεής, αίγλη παρθενίας,και σοφίας τη καλλονή, και μαρτύρων άθλοις, λαμπρώς πεποικιλμένη,Αικατερίνα ώφθης ως καλλιπάρθενος.

Αγία Αικατερίνη

Αγία Αικατερίνη

Αγία Αικατερίνη

Αγία Αικατερίνη (Σινά)

Πηγή:  saint.gr