Κυριακή 19 Ἰουλίου 2015 - Τῶν Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀ­ριθ­μὸς 29

Κυριακή 19 Ἰουλίου 2015

Τῶν Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

(Τίτ. γ΄ 8-15)

«Αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ.»

Στά παλιά τά χρόνια τά εὐλογημένα, τότε πού πίστευαν οἱ ἄνθρωποι, ἄκουγαν τή λέξη ἁμαρτία καί ἔτρεμαν. Σήμερα καί τήν πιό μεγάλη ἁμαρτία τήν κάνουν χωρίς νά φοβοῦνται καί μάλιστα καυχῶνται στήν παρέα τους γιά τά… κατορθώματά τους. Καί ὅπως γράφεται στό βιβλίο τοῦ Ἰώβ «πόσο σιχαμερός καί ἀκάθαρτος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος πίνει τήν ἁμαρτία σάν τό νερό»! (Ἰώβ 15,16). Τό Εὐαγγέλιο, ἀδελφοί μου, εἶναι σάν τή ζυγαριά ἀκριβείας. Ἐκεῖ διαβάζουμε τά λόγια τοῦ Χριστοῦ μας. Μᾶς λέει ὅτι θά δώσουμε λόγο ὄχι μόνο γιά τά ἐγκλήματά μας, γιά τίς μεγάλες ἁμαρτίες μας, ἀλλά καί γιά ἕνα λόγο «ἀργό», γιά κάτι περιττό πού λέμε.

Τόν κίνδυνο ἀπό τή γλώσσα τονίζει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Προσέχετε τί συζητᾶτε μέ διάφορους ἀνθρώπους καί πρό παντός μήν ἀνοίγετε συζητήσεις μέ αἱρετικούς, διότι αὐτές οἱ συζητήσεις εἶναι ἀνώφελες καί μάταιες.

Ἡ γλῶσσα εἶναι ἐξαιρετικό προνόμιο τοῦ ἀνθρώπου. Λέγοντας γλῶσσα ἐννοοῦμε τήν ἱκανότητα πού ἔχει ὁ ἄνθρωπος νά ἐκφράζει τίς σκέψεις του καί τά συναισθήματά του. Γιατί γλῶσσα ἔχουν καί τά ζῶα. Γλῶσσα ἔχει καί ὁ πίθηκος, ἀπό τόν ὁποῖο, μερικοί ἀνόητοι, λένε ὅτι κατάγεται ὁ ἄνθρωπος. Τά ζῶα λοιπόν ἔχουν γλῶσσα ἀλλά δέν μιλοῦν. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως μιλάει, γιατί ἔχει νοῦ πού σκέπτεται καί ἐξωτερικεύει τόν ἐσωτερικό του κόσμο.

Μέ τή γλῶσσα ἡ μάνα μαθαίνει στό παιδί της τίς πρῶτες λέξεις, τό συνηθίζει νά κάνει τήν προσευχούλα του στό Χριστό. Μέ τή γλῶσσα ἡ καλή γιαγιά διηγεῖται ὄμορφες ἱστορίες στά ἐγγόνια της πού, ὅσα χρόνια κι ἄν περάσουν, τίς θυμοῦνται. Μέ τή γλῶσσα ὁ δάσκαλος μεταδίδει στούς μαθητές του τίς γνώσεις ἐκεῖνες πού εἶναι ἀπαραίτητες γιά τή ζωή. Μέ τή γλῶσσα ὁ γιατρός συμβουλεύει τόν ἄρρωστο καί τόν ἐνισχύει. Μέ τή γλῶσσα ὁ δικηγόρος ὑπερασπίζεται στό δικαστήριο τόν ἀθῶο πελάτη του. Μέ τή γλῶσσα ὁ γενναῖος ἀξιωματικός προτρέπει τούς στρατιῶτες στούς ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος ἀγῶνες. Μέ τή γλῶσσα ὁ ἱερέας εὐλογεῖ, διδάσκει, τελεῖ τά Μυστήρια, προτρέπει τό λαό σέ μετάνοια.

Πόσα καλά δέν γίνονται μέ τή γλῶσσα! Ἀλλά καί πόσα κακά! Ὁ ἄνθρωπος μέ τή γλῶσσα φλυαρεῖ, αἰσχρολογεῖ, κακολογεῖ, βρίζει τόν συνάνθρωπό του καί προκαλεῖ τήν ἔχθρα. Μέ τή γλῶσσα προσβάλλει τήν οἰκογενειακή τιμή τοῦ ἄλλου, συκοφαντεῖ καί διαβάλλει ἀθῶα πρόσωπα καί ποτίζει μέ φαρμάκι τίς καρδιές τῶν ἀδελφῶν του. Μέ τή γλῶσσα λέει μύρια ψέμματα. Μέ τή γλῶσσα ὁ αἱρετικός διαδίδει τίς πλάνες του καί ὁ ἄθεος διδάσκει τήν ἀθεΐα. Μέ τή γλῶσσα ὁ πιστός τήν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας ἀντί νά προσεύχεται, κουτσομπολεύει, ἐνοχλεῖ καί ἔτσι δέν καταλαβαίνει τί γίνεται ἐκείνη τήν ὥρα. Μέ τή γλῶσσα, τό χειρότερο ἀπ’ ὅλα ὅσα ἀναφέραμε, ὁ ἄνθρωπος βλασφημάει τό Χριστό, τόν βασιλέα τοῦ παντός.

Μία λέξη εἶναι σάν ἕνα σπίρτο, πού τό ἀνάβεις καί τό πετᾶς στό δάσος καὶ καταστρέφεται. Ἀπό μία λέξη μπορεῖ νά γίνει μεγάλο κακό. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ξέρει πολύ καλά τί μπορεῖ νά προκαλέσει ἡ γλῶσσα τῶν ἄπιστων καί αἱρετικῶν ἀνθρώπων. Ὅπου πήγαινε, φώτιζε τούς ἀνθρώπους καί τούς ὁδηγοῦσε στό δρόμο τῆς Ἀλήθειας. Ἐκεῖ πήγαινε καί ὁ σατανᾶς μέ τή γλῶσσα τῶν ὀργάνων του, τῶν αἱρετικῶν, καί προσπαθοῦσε νά καταστρέψει ὅ,τι μέ τόσους κόπους πετύχαινε ὁ Παῦλος. Καί τί περίεργο πράγμα! Ὁ περισσότερος κόσμος ἔδινε μεγαλύτερη προσοχή σέ ὅ,τι ἔλεγαν τά ὄργανα τοῦ σατανᾶ ἀπ’ ὅ,τι ἔδιναν στά λόγια τοῦ Ἀποστόλου. Αὐτοί οἱ αἱρετικοί τά μικρά καί ἀσήμαντα τά ἔκαναν μεγάλα καί τά μεγάλα καί σπουδαῖα τά παρουσίαζαν ὡς ἀσήμαντα. Τό σκοτάδι τό ἔλεγαν φῶς καί τό φῶς σκοτάδι. Μά καί σήμερα, πόσοι χριστιανοί δίνουν μεγαλύτερη ἀξία στό κεράκι πού ἀνάβουν ἀπ’ ὅ,τι στό μυστήριο τῆς μετανοίας. Καί πόσοι μέ τή συμπεριφορά τους βάζουν πάνω ἀπό τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας τόν ἁγιασμό.

Τέτοιοι αἱρετικοί σήμερα εἶναι καί οἱ μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, οἱ χιλιαστές, οἱ ὁποῖοι πηγαίνουν ἀπό σπίτι σέ σπίτι καί προσπαθοῦν νά στηρίξουν τά παραμύθια τους πάνω σέ χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τά ὁποῖα περερμηνεύουν καί διαστρεβλώνουν. Ποιά πρέπει νά εἶναι ἡ στάση μας ἀπέναντί τους; Νά μήν ἀνοίγουμε συζητήσεις μαζί τους, νά εἰδοποιοῦμε τόν ἱερέα τῆς ἐνορίας μας. Ἐσύ, χριστιανέ, φεῦγε μακριά ἀπό τούς αἱρετικούς ὅπως φεύγεις ἀπό τά φαρμακερά φίδια. Μόνο νά ποσευχόμαστε στόν Τριαδικό Θεό μας νά τούς φωτίσει γιά νά ξεφύγουν ἀπό τήν πλάνη τους καί νά ὁδηγηθοῦν στήν Ἀλήθεια. Ἀμήν.