2 Αὐγούστου 2015 - Κυριακή Θ΄Ἐπιστολῶν

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀ­ριθ­μὸς 31

Κυριακή Θ΄Ἐπιστολῶν

2 Αὐγούστου 2015

(Α΄Κορ. γ΄ 9 - 17)

«Θεοῦ ἐσμεν συνεργοί, Θεοῦ γεώργιον, Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε»

Πολλές φορές, ἀδελφοί μου, ἀκοῦμε στίς εἰδήσεις γιά καταρρεύσεις κτηρίων πού συνοδεύονται ἀπό θανάσιμους τραυματισμούς. Μία κατολίσθηση, ἕνας σεισμός ἤ ἀνθρώπινο λάθος γίνονται ἡ ἀφορμή γιά τό γκρέμισμα τοῦ οἰκοδομήματος. Τὸ αἴτιο τῆς καταστροφῆς συνήθως εἶναι τό χρῆμα. Γιά νά κερδήσουν περισσότερα ἀργύρια οἱ μηχανικοί καί οἱ ἐργολάβοι δέν προσέχουν τά θεμέλια. Τό ὑπόλοιπο μέρος τῆς οἰκοδομῆς τό προσέχουν γιά νά φαίνεται ὡραῖο καί νά ἑλκύει πελάτες. Τά θεμέλια δέν τά βλέπει κανείς. Οἰκοδομή ὅμως χωρίς στέρεα θεμέλια ἀργά ἤ γρήγορα θά πέσει καί θά ἐρειπωθεῖ.

Γιατί μιλᾶμε γιά οἰκοδομές;  Ἐπειδή, ἐκτός ἀπό τίς οἰκοδομές, ὑπάρχει καί μία ἄλλη πνευματική οἰκοδομή. Εἶναι οἰκοδομή πού ἀρχίζει ἀπό τή γῆ καί φτάνει στόν οὐρανό. Γι’ αὐτή τήν πνευματική οἰκοδομή μιλάει σήμερα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Κι αὐτή ἡ οἰκοδομή εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Λέγοντας Ἐκκλησία σήμερα οἱ περισσότεροι χριστιανοί ἐννοοῦν τόν Ἱερό Ναό, τό κτήριο πού ἔχουμε χτίσει γιά νά μαζευόμαστε καί νά λατρεύουμε τό Θεό. Ἐκκλησία ὅμως εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι πού πιστεύουν στό Χριστό, ἔχουν βαπτιστεῖ στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδας καί κοινωνοῦν τό Σῶμα καί τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας. Μ΄ αὐτόν τόν τρόπο συνδέονται μεταξύ τους μέ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί θεωρεῖ ὁ ἕνας τόν ἄλλο ἀδελφό.

Βγῆκαν κάποτε δύο Ἕλληνες ναυτικοί σ΄ ἕνα λιμάνι τοῦ Καναδᾶ καί πῆγαν σ΄ ἕνα μπάρ νά πιοῦν μία μπύρα. Κάποιος ἀπό τούς θαμῶνες πού τούς ἄκουγε νά μιλοῦν, τούς πλησίασε καί τούς καλημέρισε στά ἑλληνικά. Χάρηκαν ἐκεῖνοι καί ἄρχισαν νά τόν ρωτοῦν διάφορα. Ὁ ξένος ὅμως δέν καταλάβαινε λέξη ἀπ΄ ὅσα ἔλεγαν. «Εἶσαι Ἕλληνας;», τόν ρώτησε ὁ ἕνας ναυτικός στό τέλος. Καί ὁ ξένος ἀπαντᾶ στήν ἀγγλική γλῶσσα. «Εἶμαι καί Ἕλληνας καί Καναδός καί Σέρβος καί Ρῶσος, γιατί εἶμαι ὀρθόδοξος χριστιανός». Αὐτή εἶναι ἡ δύναμη τῆς Ὀρθοδοξίας∙ ὅτι ἑνώνει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους κάθε φυλῆς καί γλώσσας καί ἐθνικότητας καί πολιτισμοῦ σέ ἕνα. Ἄν μπορούσαμε νά αἰσθανθοῦμε αὐτή τήν ἑνότητα, γιά τήν ὁποία προσευχόμαστε στή Θεία Λειτουργία, ἡ γῆ θά γινόταν παράδεισος.

Μεταξύ τῆς ὑλικῆς καί τῆς πνευματικῆς οἰκοδομῆς ὑπάρχουν ὁμοιότητες, γι’ αὐτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὀνομάζει οἰκοδομή τήν Ἐκκλησία. Εἴπαμε ἤδη ὅτι γιά νά εἶναι στέρεη ἡ οἰκοδομή πρέπει νά ἔχει γερά θεμέλια, νά εἶναι χτισμένη πάνω σέ βράχο. Ἔτσι καί ἡ Ἐκκλησία εἶναι χτισμένη πάνω σέ ἕνα γερό βράχο, στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Θεμέλιο εἶναι ἡ πίστη ὅτι ὁ Χριστός μας εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, πού κατέβηκε ἀπό τά οὐράνια στή γῆ, φόρεσε σάρκα ἀνθρώπινη ἀπό τά ἁγνά αἵματα τῆς Παναγίας μητέρας Του, πείνασε, δίψασε, κήρυξε, σταυρώθηκε, ἀναλήφθηκε στόν οὐρανό καί θά ἔλθει πάλι μέ ὅλη τή δόξα Του γιά νά κρίνει τούς ἀνθρώπους. Εἶναι ἡ πηγή τῆς ἐλπίδας καί τῆς εὐτυχίας μας. Τό Α καί τό Ω. Τό πᾶν στή ζωή μας.

Ἄν θέλουμε λοιπόν, νά εἴμαστε χριστιανοί, ὄχι μόνο στό ὄνομα ἀλλά καί στήν πράξη, τότε πρέπει νά οἰκοδομοῦμε τή ζωή μας πάνω στό στέρεο θεμέλιο, στό Χριστό μας. Ὀφείλουμε νά τηροῦμε τίς ἐντολές Του. Ὁ ἄνθρωπος πού ἀγωνίζεται νά ἐφαρμόζει τό Νόμο τοῦ Θεοῦ καί ζεῖ μέ ἁγνότητα, τιμιότητα, δικαιοσύνη ἔχει θέσει στή ζωή του τό στέρεο θεμέλιο. Σέ διαφορετική περίπτωση θά πάθουμε ἐκεῖνο πού λέγει ὁ Κύριός μας: «αὐτός πού ἀκούει τούς λόγους μου καί δέν τούς τηρεῖ, μοιάζει μέ ἀνόητο ἄνθρωπο πού χτίζει πάνω στήν ἄμμο». Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος θέλησε νά χτίζει τή ζωή του πάνω σέ ἀμμουδερά θεμέλια, τήν ὑπερήφανη γνώση, τόν παράνομο πλοῦτο, τήν ἐκμετάλλευση τῶν ἀδυνάτων, τούς παράνομους δεσμούς, τή θεοποίηση τῶν κτισμάτων καί τήν ἀπαξίωση τοῦ Κτίστη. Ἀποτέλεσμα ὅλων αὐτῶν τῶν ἐπιλογῶν μας; Τά διαζύγια στά ὁποῖα καταλήγουν τόσα ζευγάρια καί μάλιστα τίς περισσότερες φορές γιά ἀσήμαντη ἀφορμή. Ἡ στροφή τῶν νέων στίς ἐξαρτησιογόνες οὐσίες ἀλλά καί στή βία. Ἡ κρίση πού περνάει σήμερα ἡ Πατρίδα μας σέ ὅλα τά ἐπίπεδα. Ὅταν λείπει ὁ Χριστός, τό γερό θεμέλιο, τά πάντα γκρεμίζονται.

Ὅπως πάνω σ΄ ἕνα θεμέλιο οἱ κτίστες τοποθετοῦν πέτρες καί τίς συνδέουν μεταξύ τους μὲ τή λάσπη καί γίνονται ὅλες ἕνα σῶμα, ἔτσι καί στήν Ἐκκλησία. Ὅσοι πιστεύουν στό Χριστό, συνδέονται μεταξύ τους μέ τήν ἀγάπη καί ἀποτελοῦν ἕνα σῶμα. Χωρίς ἀγάπη ἡ ἕνωση τῶν χριστιανῶν εἶναι ἀδύνατη. Χτίστες πού πελεκοῦν τίς πέτρες, δηλαδή διορθώνουν τά ἐλαττώματα καί τίς κακίες τῶν χριστιανῶν, εἶναι οἱ ἱερεῖς. Καί γερανός πού ἀνεβάζει τούς πιστούς ἀπό τή γῆ στόν οὐρανό εἶναι ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ μας.

Ὑπάρχει καί μία διαφορά ἀνάμεσα στίς δύο οἰκοδομές. Ἡ ὑλική οἰκοδομή πού ἀρχίζει ἔχει καί ἕνα τέλος. Κάποτε ὕστερα ἀπό πολλά ἤ λίγα χρόνια θά γκρεμιστεῖ γιά νά κατασκευαστεῖ στή θέση της ἄλλη. Ἡ Ἐκκλησία 20 αἰῶνες τώρα χτίζεται συνεχῶς. Νέοι χριστιανοί προστίθενται καί ἡ οἰκοδομή προχωρεῖ καί κανένας δέ θά μπορέσει νά σταματήσει τήν πρόοδο τῆς Ἐκκλησίας.

Σ’ αὐτήν τήν οἰκοδομή, ἀδελφοί μου, στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀνήκουμε κι ἐμεῖς. Μεγάλοι Πατέρες, Ἅγιοι καί Μάρτυρες εἶναι στύλοι καί κολῶνες. Εὐτυχισμένοι θά εἴμαστε κι ἐμεῖς ἄν παραμείνουμε ἔστω ἕνα μικρό λιθαράκι σ’ αὐτήν τή μεγαλειώδη οἰκοδομή πού ἔχει θεμέλιο τόν Χριστό μας. Σ’ Αὐτόν ἄς ἐμπιστευτοῦμε τό παρόν καί τό μέλλον μας καί τότε θά εἴμαστε αἰώνια ἀσφαλεῖς καί εὐτυχισμένοι. Ἀμήν.