14 Σεπτεμβρίου 2014 - Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμὸς 37

Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

14 Σεπτεμβρίου 2014

Ἰωάννου  ιθ΄ 6 – 11, 13-20, 25-28, 30-35

Τιμοῦμε σήμερα καὶ προσκυνοῦμε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,  τὸν Τίμιο Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἐνθυμούμαστε τὸ Πάθος Του καὶ τὴν σταύρωσή Του. Τιμοῦμε καὶ προσκυνοῦμε τὸν Σταυρὸ ἐξαιτίας τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἑκουσίως σταυρώθηκε γιὰ νὰ παράσχει σὲ ὅλους μας τὴ λύτρωση ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ θανάτου, τὴν εὐκαιρία τῆς συγγνώμης καὶ τὴν προοπτική τῆς Ἀναστάσεως. Καὶ ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο ὅλα τὰ γεγονότα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, δηλαδὴ τῆς καταδίκης του Χριστοῦ, τοῦ Πάθους καὶ τῆς σταυρώσεώς Του, καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ τιμοῦμε τὴν ἡμέρα αὐτὴ μὲ νηστεία, περισυλλογὴ καὶ κατάνυξη.

Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ συγκινηθοῦμε, βλέποντας τὴν ἄπειρο ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο; πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ θαυμάσουμε, ὅταν ὁλόκληρη ἡ κτίση ἔφριξε μπροστὰ στὸ ἑκούσιο Πάθος τοῦ Κυρίου μας, στὶς μαστιγώσεις, στὰ ραπίσματα, στὸ ἀκάνθινο στεφάνι, στὸν σταυρό, στὴ λόγχη καὶ στὸν θάνατο τοῦ Θεανθρώπου; Οἱ ἄγγελοι ἔφριξαν, ὁ ἥλιος σκοτεινίασε, ἡ γῆ ἐσείσθη, τὰ μνήματα ἀνοίχθηκαν, οἱ Ρωμαῖοι στρατιῶτες ἐθαύμασαν, καὶ ἐμεῖς ἐν κατανύξει ψυχῆς προσκυνοῦμε καὶ τιμοῦμε τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου μας, ποὺ ἔγινε ἀπὸ ὄργανο καταδίκης τὸ Ξύλο τῆς Ζωῆς, τὸ ὅπλο κατὰ τοῦ Διαβόλου καὶ τὸ φάρμακο ἐνάντια στὸν πνευματικὸ θάνατο.

Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας κάνουν ἕναν σοφὸ παραλληλισμό: ὅπως τὸ ξύλο τῆς γνώσεως ἔγινε αἰτία γιὰ τὴν καταδίκη τοῦ Ἀδάμ, ἔτσι τὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ γίνεται ἡ ἀπαρχὴ τῆς σωτηρίας μας. Καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ὁ Σταυρὸς εἶναι τὸ καύχημα καὶ τὸ τρόπαιο ὅλων τῶν χριστιανῶν. Ὁ Σταυρός, σύμφωνα καὶ μὲ ἕναν ὑπέροχο ὕμνο τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ὁ φύλακας τῆς οἰκουμένης, εἶναι τὸ κόσμημα τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι τὸ στήριγμα τῶν πιστῶν, εἶναι ἡ δόξα τῶν Ἀγγέλων καὶ τῶν δαιμόνων τὸ τραῦμα. Ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχει πολλὰ παραδείγματα νὰ μᾶς ὑποδείξει ἀπὸ τὴ ζωὴ τῶν Ἁγίων, ὅπου μὲ μόνο τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ μέγιστα θαύματα ἔγιναν, καὶ θεραπεῖες ἀσθενῶν, καὶ ἐξορίες δαιμόνων. Ἀλλὰ καὶ πολλὲς φορές, μὲ μόνο τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ, οἱ ἅγιοι διασώθηκαν καὶ ἔμειναν ἀλώβητοι ἀπὸ σαρκοβόρα θηρία ἢ ἀπὸ δηλητήρια ποὺ ἔδιναν στοὺς μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ οἱ διάφοροι κατὰ καιροὺς ἐχθροί τῆς πίστεώς μας.

Ὁ Σταυρὸς ἑπομένως τοῦ Κυρίου μας, ὁ ποτισμένος μὲ τὸ αἷμα τοῦ σαρκωθέντος Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ ὁ σταυρὸς ποὺ φέρουμε στὸ λαιμό μας καὶ αὐτὸ ἀκόμη τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ ποὺ κάνουμε μὲ πίστη καὶ εὐλάβεια, ἔχει μεγάλη δύναμη καὶ παρέχει μέγιστες ὠφέλειες γιὰ κάθε πιστὸ χριστιανό. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία σήμερα τὸν προβάλλει καὶ τὸν ὑψώνει ἐνώπιόν μας, καὶ μᾶς προσκαλεῖ ὅλους νὰ προσέλθουμε καὶ νὰ τὸν προσκυνήσουμε μὲ δέος καὶ μὲ πίστη, γιὰ νὰ ἁγιασθοῦμε ἀπὸ τὸν Τίμιο Σταυρό.

Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἂς προσέλθουμε ὄχι μόνο μὲ πίστη, ἀλλὰ καὶ μὲ κατάνυξη ψυχῆς. Ἂς προσέλθουμε μὲ ἀγάπη στὴν καρδιά μας πρὸς τὸν Θεὸ καὶ πρὸς τὸν πλησίον, ὥστε νὰ ἑλκύσουμε τὴν χάρη καὶ τὸ ἔλεος καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν συγχώρεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἂς προσέλθουμε μὲ καθαρὴ καρδιά, μακριὰ ἀπὸ πονηροὺς λογισμούς, ἔξω ἀπὸ κάθε κακία, ἀφοῦ διώξουμε ἀπὸ τὴν καρδιὰ μας τὸ μῖσος, τὴ ζήλεια ἢ τὴν ἀντιπάθεια κατὰ τοῦ πλησίον, τὸ θυμὸ, τὴν ὀργὴ ἢ κάθε ἐπιθυμία ποὺ ἀντιστρατεύεται στὴν ἐντολὴ τῆς Ἀγάπης καὶ σὲ ὅ,τι ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ ἐκπροσωπεῖ. Ἂν ἐπιθυμοῦμε πράγματι ἡ προσκύνηση τοῦ Σταυροῦ νὰ εἶναι γιὰ ἐμᾶς ἀφορμὴ ἁγιασμοῦ καὶ σωτηρίας, ἂς προσπαθήσουμε νὰ γίνουμε μιμητὲς τοῦ Χριστοῦ στὴν ἀγάπη, στὴ συγγνώμη, στὴν αὐτοθυσία. Ἂς ἀνοίξουμε κι ἐμεῖς τὰ χέρια μας, κι ἂς ἀγκαλιάσουμε τὸν πλησίον, τὸν κάθε συνάνθρωπό μας, κι ἂς ἀπορρίψουμε ἀπὸ τὴν καρδιά μας τὸ πνεῦμα τῆς ἀτομικότητας, τοῦ ἐγωισμοῦ καὶ τῆς ἀποξένωσης ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους μας. Ἀντὶ νὰ ζητᾶμε πῶς θὰ πάρουμε, ἂς ἀναζητοῦμε πῶς θὰ προσφέρουμε γύρω μας, αὐθόρμητα καὶ ἀνιδιοτελῶς, ὅπως ἔπραξε ὁ Σωτῆρας καὶ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου.

Μὲ καθαρότητα καρδιᾶς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης ἂς προσέλθουμε σήμερα καὶ ἂς προσερχόμαστε πάντοτε στὸ Ποτήριο τῆς Ζωῆς, στὸ ἴδιο τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὥστε νὰ γινόμαστε ἕνα μὲ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ μετέχουμε στὴν αἰώνια Ζωή. Καὶ μὲ τὴν ἴδια καθαρότητα καρδιᾶς, μὲ φόβο Θεοῦ, πίστη καὶ ἀγάπη, ἂς προσκυνήσουμε τὸν Τίμιο Σταυρό, τὸ Ξύλο τῆς Ζωῆς, ὥστε νὰ λάβουμε τὸν ἁγιασμὸ καὶ τὴ δύναμη ποὺ ἔχουμε ἀνάγκη στὸν πνευματικό μας ἀγῶνα, ὄχι μόνο σήμερα, ἀλλὰ καὶ κάθε ἡμέρα τῆς ζωῆς μας. Ἀμήν.