13 Ἰουλίου 2014 - Κυριακὴ Ἁγίων Πατέρων Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ 

Ἀριθμὸς 28

Κυριακὴ Ἁγίων Πατέρων Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

13 Ἰουλίου 2014

Ματθαίου  ε΄ 14 - 19

Ἡ Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τιμᾶ σήμερα τὴ μνήμη τῶν ἁγίων 630 Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία συνῆλθε τὸ 451 μ.Χ. στὴν Χαλκηδόνα γιὰ νὰ διατυπώσει τὸ Χριστολογικὸ δόγμα. Συγκεκριμένα, μὲ ἀφορμὴ τὶς διάφορες αἱρέσεις ποὺ διαστρέβλωναν τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας μας γύρω ἀπὸ τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου, ἡ Σύνοδος τῆς Χαλκηδόνας διετύπωσε τὸ Χριστολογικὸ δόγμα καὶ διετράνωσε τὴν πίστη τῆς Ὀρθοδοξίας ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος.

Μὲ αὐτὴ τὴν ὁμολογία πίστεως ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ πραγματικὸς Σωτῆρας καὶ Θεός μας καὶ ἑπομένως καθοδηγητὴς τῶν ἀνθρώπων ποὺ δείχνει τὸ δρόμο πρὸς τὸ πραγματικὸ φῶς, πρὸς τὸν Πατέρα τῶν Φώτων. Δὲν εἶναι λοιπὸν τυχαῖο ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα ποὺ τιμᾶ τὴ μνήμη τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐπέλεξε τὸ συγκεκριμένο εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ποὺ εἶναι ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν «Ἐπὶ τοῦ ὅρους ὁμιλία» καὶ στὸ ὁποῖο ὁ Χριστὸς παρομοιάζει τοὺς μαθητές Του μὲ φῶς τοῦ κόσμου, μὲ πόλη κτισμένη πάνω σὲ βουνὸ ποὺ φαίνεται ἀπὸ παντοῦ, ἀλλά καὶ μὲ λυχνάρι τὸ ὁποῖο καίει ἐπάνω στὸ λυχνοστάτη.

Μποροῦμε νὰ ἐπιμείνουμε λίγο στὸν παραβολικὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ, μὲ τὸν ὁποῖο οἱ μαθητὲς παρουσιάζονται νὰ εἶναι τὸ «φῶς τοῦ κόσμου». Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ἀληθινὸ φῶς τοῦ κόσμου εἶναι μόνον ὁ Θεός. Στὸ θεανδρικὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ οἱ ἄνθρωποι εἴδαμε τὸ ἀπρόσιτο φῶς τῆς Θεότητας -«ἐγὼ εἰμὶ τὸ φῶς τοῦ κόσμου»- καὶ λάβαμε «τὸ φῶς τῆς ζωῆς».  Ἐκεῖνος, λοιπόν, εἶναι «τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων», «τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον».

Τόσο οἱ μαθητὲς τοῦ Κυρίου ὅσο καὶ οἱ πιστοὶ γενικότερα, ἐπειδὴ ἀκριβῶς δέχονται τὸ φῶς τὸ ἀληθινό, μποροῦν νὰ γίνουν καὶ οἱ ἴδιοι φῶς μὲ τὴ σχετικὴ ἔννοια. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἴδιος τὸ φῶς καὶ ἡ πηγὴ τοῦ φωτός. Οἱ πιστοὶ εἶναι ἑτερόφωτοι, γιατί ἀντλοῦν φῶς ἀπὸ τὴν πηγὴ Ἐκείνου. Παίρνουν τὸν θεῖο φωτισμὸ «ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ» καὶ ἔτσι γίνονται «τέκνα» καὶ «υἱοὶ φωτός».

Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή, ὅπως ὑπογραμμίζει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, εἶναι τελικὰ μία πορεία μέσα στὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ καὶ ταυτόχρονα μία ἀκτινοβολία τοῦ φωτὸς αὐτοῦ μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων. Ἔτσι, στὸ βαθμὸ ποὺ φωτιζόμαστε ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ καὶ ὑπακούομε στὰ κελεύσματα τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου, γινόμαστε κι ἐμεῖς φῶς τοῦ κόσμου. Ἀποτελοῦμε ἐπίσης τὴν «πόλιν», ἡ ὁποία «ἐπάνω ὅρους κειμένη οὐ δύναται κρυβῆναι», κατὰ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου. Ἡ θέση μας ὡς μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ μέσα στὸν κόσμο εἶναι περίοπτη. Ὅλοι ἔχουν στραμμένα τὰ μάτια τους ἐπάνω μας. Οἱ Χριστιανοὶ ὡς ἄλλοι λύχνοι -λυχνάρια ἀναμμένα ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ- καλούμαστε νὰ ἐκπέμψουμε τὸ νοητὸ φῶς τῆς πίστεως, τόσο μὲ τὰ λόγια ὅσο καὶ μὲ τὰ καλά μας ἔργα.

Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί, ἡ συνειδητοποίηση τοῦ ἱεροῦ μας χρέους ἀπέναντι στὴν ἀγάπη τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας, θὰ ἔχει σὰν ἀποτέλεσμα τὴν ἀγαθοεργὸ καρποφορία καὶ τὴ φωτεινὴ δραστηριότητά μας κατὰ τὸ πρότυπο τῶν τιμωμένων σήμερα ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἦταν καὶ τότε ἀλλά καὶ σήμερα φῶτα τοῦ κόσμου, ποὺ φωτίζουν τὸ δρόμο πρὸς τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.