Ρ/Σ ΣΗΜΑΝΤΡΟ ΤΗΣ ΧΙΑΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ: 29 Ἰ­ου­νί­ου 2014 - Τῶν Ἁ­γί­ων Ἀ­πο­στό­λων Πέ­τρου καὶ Παύ­λου

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ


Πατήστε στην εικόνα για απευθεία μετάδοση

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

.. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΙΟΥ κ. ΜΑΡΚΟΥ Παρασκευή 29.03.2024, Ἱερός Ναός Ζωοδόχου Πηγῆς Λετσαίνης. (Β’ Χαιρετισμοί, ὣρα 19.00'). Σάββατον 30.03.2024, Ἱερός Ναός Ἁγίων Ἀναργύρων Ἐγκρεμοῦ. (Ἑσπερινός, ὥρα 17.30'). Κυριακή 31.03.2024, Ἱερός Ναός Ταξιαρχῶν Μεστῶν. (Θεία Λειτουργία). Κυριακή 31.03.2024, Ἱερός Μητροπολιτικός Ναός Χίου. (Κατανυκτικός Ἑσπερινός - Θ. Κήρυγμα, ὣρα 18.00'). .

29 Ἰ­ου­νί­ου 2014 - Τῶν Ἁ­γί­ων Ἀ­πο­στό­λων Πέ­τρου καὶ Παύ­λου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Ἀ­ριθ­μὸς 26
Τῶν Ἁ­γί­ων Ἀ­πο­στό­λων Πέ­τρου καὶ Παύ­λου
29 Ἰ­ου­νί­ου 2014
Ματ­θαί­ου ι­στ΄ 13 – 19
Σή­με­ρα, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας ἑ­ορ­τά­ζει τὴ μνή­μη τῶν Ἁ­γί­ων Πρω­το­κο­ρυ­φαί­ων Ἀ­πο­στό­λων Πέ­τρου καὶ Παύ­λου. Οἱ δύ­ο αὐ­τοὶ Ἀ­πό­στο­λοι ὑ­πῆρ­ξαν οἱ πρῶ­τοι με­τα­ξὺ τῶν ἄλ­λων Ἁ­γί­ων Ἀ­πο­στό­λων καὶ οἱ με­γά­λοι κή­ρυ­κες τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου. Αὐ­τοὶ οἱ δύ­ο κα­θὼς καὶ οἱ ἄλ­λοι ἕν­δε­κα ἀ­πό­στο­λοι, τοὺς ὁ­ποί­ους τι­μοῦ­με ὅ­λους μα­ζὶ αὔ­ριο, εἶ­ναι οἱ στῦ­λοι τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Θε­με­λί­ω­σαν ὅ­λο τὸ οἰ­κο­δό­μη­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας πά­νω στὴν ἀ­σά­λευ­τη πέ­τρα τοῦ Χρι­στοῦ, ἡ ὁ­ποί­α δὲν πρό­κει­ται νὰ με­τα­κι­νη­θεῖ πο­τέ, δι­ό­τι σύμ­φω­να μὲ τοὺς λό­γους τοῦ Κυ­ρί­ου, «πύ­λαι ᾅ­δου οὐ κα­τι­σχύ­σου­σιν αὐ­τῆς». Γι’ αὐ­τὸ ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μᾶς λέ­γε­ται καὶ Ἀ­πο­στο­λι­κή.

Τί εἶ­ναι ὅ­μως Ἐκ­κλη­σί­α; Ἐκ­κλη­σί­α εἶ­ναι ἡ φα­νέ­ρω­ση τοῦ Θε­οῦ στὴ γῆ. Δὲν εἶ­ναι ἕ­νας ἀν­θρώ­πι­νος Ὀρ­γα­νι­σμὸς ἢ ἕ­να ἀν­θρώ­πι­νο κα­τα­σκεύ­α­σμα, ἀλ­λὰ ἀ­πο­κά­λυ­ψη Θε­οῦ. Καὶ ἡ ἀ­πο­κά­λυ­ψη τοῦ Θε­οῦ εἶ­ναι πέ­ρα ἀ­πὸ τὴ λο­γι­κή τοῦ ἀν­θρώ­που. Ὁ Θε­ὸς δὲν ἀ­πο­κα­λύ­πτε­ται στοὺς ἀν­θρώ­πους ποὺ δὲν μπο­ροῦν νὰ ἀν­τέ­ξουν τὴν φα­νέ­ρω­σή Του, ἀλ­ποὺ δὲ θέ­λουν νὰ σω­θοῦν. Ἔ­ξω ἀ­πὸ τὴν Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ οὔ­τε ἀ­πο­κά­λυ­ψη τοῦ Θε­οῦ ὑ­πάρ­χει, οὔ­τε σω­τη­ρί­α τοῦ ἀν­θρώ­που.
Ἔ­ξω ἀ­πὸ τὸ κή­ρυγ­μα τῶν Ἁ­γί­ων Ἀ­πο­στό­λων, ἔ­ξω ἀ­πὸ τὴν δι­δα­σκα­λί­α τῶν Ἁ­γί­ων Πα­τέ­ρων, οὔ­τε Ἐκ­κλη­σί­α ὑ­πάρ­χει, οὔ­τε Ὀρ­θο­δο­ξί­α, ποὺ θὰ πῇ ἀ­λή­θεια. Ἀ­λή­θεια εἶ­ναι ὁ Χρι­στός καὶ ἡ Ἐκ­κλη­σί­α Του. Καὶ τὴν ἀ­λή­θεια αὐ­τὴ τὴν κη­ρύτ­τουν ἀ­λάν­θα­στα οἱ Ἅ­γιοι Ἀ­πό­στο­λοι καὶ τὴν δι­δά­σκουν ὀρ­θὰ οἱ δι­ά­δο­χοι τῶν Ἁ­γί­ων Ἀ­πο­στό­λων, οἱ Ἅ­γιοι Πα­τέ­ρες. Ὁ ἄν­θρω­πος βρί­σκει τὸ Θε­ὸ μέ­σα στὴν Ἐκ­κλη­σί­α. Ἔ­ξω ἀ­πὸ τὴν Ἐκ­κλη­σί­α δὲν ἀ­πο­κα­λύ­πτε­ται ὁ Θε­ὸς στοὺς ἀν­θρώ­πους, γι’ αὐ­τὸ καὶ ἐ­κτὸς Ἐκ­κλη­σί­ας δὲν ὑ­πάρ­χει σω­τη­ρί­α.
Ἐ­δῶ λοι­πόν, μέ­σα στὴν Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ, ἀ­πο­κα­λύ­πτε­ται μό­νο ὅ­λο τὸ θαῦ­μα τοῦ Θε­οῦ, ποὺ εἶ­ναι ἡ σω­τη­ρί­α τοῦ ἀν­θρώ­που. Ἐ­ὰν θέ­λα­με νὰ ποῦ­με τί εἶ­ναι θαῦ­μα, αὐ­τὸ θὰ λέ­γα­με: Θαῦ­μα εἶ­ναι ἡ φα­νέ­ρω­ση τοῦ Θε­οῦ γιὰ τὴ σω­τη­ρί­α τοῦ ἀν­θρώ­που. Οὔ­τε ὁ ἄν­θρω­πος σώ­ζε­ται χω­ρὶς τὴ φα­νέ­ρω­ση τοῦ Θε­οῦ, οὔ­τε τὸ θαῦ­μα γί­νε­ται γιὰ ἄλ­λο λό­γο, πα­ρὰ μό­νο γιὰ τὴ σω­τη­ρί­α τοῦ ἀν­θρώ­που. Ὁ Θε­ὸς φα­νε­ρώ­νε­ται στὸν ἄν­θρω­πο γιὰ ἕ­να καὶ μό­νο σκο­πό, γιὰ νὰ τὸν σώ­σει ἀ­πὸ τὴν ἁ­μαρ­τί­α. Καὶ ὁ ἄν­θρω­πος σώ­ζε­ται ἀ­πὸ τὴν ἁ­μαρ­τί­α ὅ­ταν με­τα­νο­ή­σει εἰ­λι­κρι­νὰ καὶ δε­χθεῖ μέ­σα του μὲ πί­στη τὴ Θεί­α Χά­ρη.
Ἡ Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α μας ὅ­πως λέ­γε­ται Ἀ­πο­στο­λι­κή, Ἐκ­κλη­σί­α τῶν Ἁ­γί­ων Πα­τέ­ρων, θὰ μπο­ροῦ­σε νὰ λε­χθεῖ καὶ Ἐκ­κλη­σί­α τῶν θαυ­μά­των, δη­λα­δὴ τῆς φα­νέ­ρω­σης τοῦ Θε­οῦ. Τὰ θαύ­μα­τα τοῦ Θε­οῦ μό­νο μέ­σα στὴν Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α ἐ­νερ­γοῦν­ται. Ὅ,τι γί­νε­ται ἔ­ξω ἀ­πὸ τὴν Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α καὶ λέ­γε­ται θαῦ­μα δὲν εἶ­ναι θαῦ­μα τοῦ Θε­οῦ, ἀλ­λὰ ψέ­μα τοῦ δι­α­βό­λου. Καὶ ἐ­δῶ πά­λι χρει­ά­ζε­ται με­γά­λη προ­σο­χή, δι­ό­τι ὁ δι­ά­βο­λος εὔ­κο­λα με­τα­βάλ­λε­ται σὲ ἄγ­γε­λο τοῦ φω­τὸς καὶ ὁ­δη­γεῖ τοὺς ἀν­θρώ­πους στὴν πλά­νη καὶ στὴν προ­σκύ­νη­σή του.
Δὲν εἶ­ναι μί­α ἁ­πλὴ ὑ­πό­θε­ση τὸ θαῦ­μα, ἀλ­λὰ ἡ ἔμ­πρα­κτη φα­νέ­ρω­ση τῆς ἀ­λή­θειας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Δὲν εἶ­ναι τὸ θαῦ­μα τό­σο ἁ­πλὸ οὔ­τε με­τρι­έ­ται μὲ τὸ πλῆ­θος τῶν ἀν­θρώ­πων, ποὺ προ­στρέ­χουν στὸν τό­πο, ποὺ ἔ­γι­νε. Ὅ­ταν ὁ Θε­ὸς φα­νε­ρώ­θη­κε στὸν Μω­ϋ­σῆ, δὲν ὑ­πῆρ­χε ἄλ­λος ἐ­κεῖ. Ὁ προ­φή­της ἦ­ταν μό­νος του. Καὶ ὅ­ταν ὁ Ἰ­η­σοῦς Χρι­στὸς θαυ­μα­τουρ­γοῦ­σε, ἔ­λε­γε σὲ αὐ­στη­ρὸ τό­νο νὰ μὴν τὸ ποῦν σὲ κα­νέ­ναν. Καὶ ὅ­ταν πά­λι ὁ Κύ­ριος ἔ­βλε­πε τοὺς ἀν­θρώ­πους νὰ προ­στρέ­χουν πολ­λοὶ σ’ αὐ­τόν, γιὰ νὰ δοῦν πῶς θαυ­μα­τουρ­γεῖ, θε­ρά­πευ­ε τὸν ἄρ­ρω­στο γρή­γο­ρα, καὶ ἔ­φευ­γε. Τὸ θαῦ­μα δὲν γί­νε­ται, γιὰ νὰ ἱ­κα­νο­ποι­ή­σει τὴν πε­ρι­έρ­γεια τῶν ἀν­θρώ­πων, ἀλ­λὰ γιὰ νὰ σώ­σει τὸν ἄν­θρω­πο.
Τὸ ἴ­διο βλέ­πο­με καὶ στὴν Ἀ­νά­στα­ση τοῦ Κυ­ρί­ου κα­θὼς καὶ στὴν ἔν­δο­ξη Ἀ­νά­λη­ψή Του. Ἐμ­φα­νί­ζε­ται σὲ λί­γους ἀν­θρώ­πους, καὶ ὄ­χι σὲ πολ­λούς. Αὐ­τός, ποὺ βλέ­πει ἕ­να θαῦ­μα, βλέ­πει μὲ τὰ μά­τια του τὸ Θε­ὸ, τρέ­μει ἀ­πὸ τὸ φό­βο του, δι­ό­τι δὲν μπο­ρεῖ νὰ βα­στά­ξει τὴ φα­νέ­ρω­ση τοῦ Θε­οῦ, ὅ­πως ἀ­κρι­βῶς ἔ­γι­νε καὶ μὲ τὸν ση­με­ρι­νὸ ἑ­ορ­τα­ζό­με­νο Ἀ­πό­στο­λο Παῦ­λο, ὅ­ταν βά­δι­ζε στὴ Δα­μα­σκὸ καὶ τοῦ ἀ­πο­κα­λύ­φθη­κε ὁ Κύ­ριος, ἔ­πε­σε κά­τω καὶ ἔ­μει­νε τυ­φλός.
Τὰ θαύ­μα­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοὶ, εἶ­ναι ἀ­λή­θεια ὅ­τι καὶ στὶς μέ­ρες μας γί­νον­ται. Ἀλ­λὰ πί­στη στὸ θαῦ­μα δὲν θὰ πεῖ νὰ προ­στρέ­ξω γρή­γο­ρα ἐ­κεῖ ποὺ φά­νη­κε κά­τι ὅ­τι εἶ­ναι θαῦ­μα, ἀ­κό­μη καὶ ὅ­ταν εἶ­ναι θαῦ­μα. Ἀλ­λὰ θαῦ­μα θὰ πεῖ νὰ κλά­ψω γιὰ τὶς ἁ­μαρ­τί­ες μου. Αὐ­τὸ τὸ θαῦ­μα κή­ρυ­ξαν οἱ Ἅ­γιοι Ἀ­πό­στο­λοι, αὐ­τὸ τὸ θαῦ­μα δί­δα­ξαν οἱ Ἅ­γιοι Πα­τέ­ρες καὶ αὐ­τὸ τὸ θαῦ­μα δέ­χε­ται καὶ ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ μας. Ἀ­μήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου