ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Ἀρ. Πρωτ.: 931
Ἀρ. Διεκπ.: 305

ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον
καί τόν εὐσεβῆ λαόν
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Θέμα: «Πασχάλιος Ποιμαντορική Ἐγκύκλιος».
Ἠγέρθη! (Μάρκ. ιστ΄, 6)
Χριστιανοί μου,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ἡ πρώτη ἔκφραση τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Θεός ἐδημιούργησε τόν ἄνθρωπο «κατ’εἰκόνα καί καθ’ὁμοίωσίν» (Γέν. α΄, 27) Του, ὁ Θεός ἐδώρισε στόν ἄνθρωπο τό νοερόν (νοῦς) καί τό αὐτεξούσιον (ἐλευθέρα βούλησις), τό κυριαρχικόν (ἐπί τῆς φύσεως κυριαρχία) καί τό κοινωνικόν (κοινωνία μέ τό Θεό καί τούς ἀνθρώπους), τόν ἐπροίκισε μέ τήν δυνατότητα τῆς ἀθανασίας, τήν δυνατότητα τῆς ἀναμαρτησίας, τήν ἀθωότητα, τήν ἀκακία, τήν ἀγαθότητα, τήν ἀπάθεια, τήν ἀφθαρσία, τήν ἔλλειψη πόνων καί τήν ἀληθῆ θεογνωσία. Ὅμως, ὁ ἄνθρωπος ποιῶν ἐσφαλμένη (ἡμαρτημένη) χρήση τῶν δώρων τοῦ Δημιουργοῦ του, διέκοψε τήν κοινωνία μαζί Του, ἐξορίσθηκε ἀπό τόν Παράδεισο, ἀπεμακρύνθη ἀπό τόν Θεό. Ὁ ἄνθρωπος ἔπεσε.

Ἡ ἄφατος, ὅμως, καί ἄπειρος φιλανθρωπία τοῦ Πλάστη «οὐ γάρ ἀπεστράφη τό πλάσμα Του, ὅ ἐποίησε, οὐδέ ἐπελάθετο ἔργου χειρῶν» (Εὐχή Θ. Λ. Μεγ. Βασιλ.). Ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ Δεσπότης συγκατέβη «μορφήν δούλου λαβών» (Φιλιπ. β΄, 7), «γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ» (Φιλιπ. β΄, 8), καί μέ τό σταυρικό Του θάνατο «κατῆλθεν ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς» (Εἱρμός στ΄ᾠδῆς Καν. Πάσχα, Ἰωάν. Δαμασκηνοῦ) γιά νά ἀναστήσει «τόν Ἀδάμ παγγενῆ ἐκ τοῦ τάφου» (τροπ. στ΄ᾠδῆς Καν. Πάσχα, Ἰωάν. Δαμασκηνοῦ). Ἠγέρθη ὁ Κύριος γιά νά συνεγείρει τόν πεπτωκότα ἄνθρωπο. Ὁ Χριστός Ἀνέστη!

Ἠγέρθη! καί ἀνέλαβε καί τήν λαμπρότητα καί τήν δόξα, ὅλος ὡραιότατος, ὅλος ἡλιόμορφος, ὅλος δεδοξασμένος μέ τήν δόξα Του, τήν ὁποία εἶχε ἀπό τόν Πατέρα «πρό τοῦ τόν κόσμον εἶναι παρ’Αὐτῷ» (Ἰωάν. ιζ΄, 5).

Ἠγέρθη! καί λαμβάνουν τήν δόξαν καί τήν μακαριότητα οἱ τάξεις τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων μετέχοντες τῆς φωτοδοσίας τοῦ Χριστοῦ, ὄχι μέ εἰκόνες, ἀλλά μέ τήν πρώτη μετουσία τῆς γνώσεως, τῶν θεουργικῶν φώτων Του. Διότι, κατά τόν ἅγιον Ἰσαάκ τόν Σύρο, πρό τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας τοῦ Χριστοῦ δέν ἦταν δυνατό στούς ἀγγέλους νά εἰσέλθουν στά ὑψηλότερα μυστήρια τῆς θεότητος (λόγος πδ΄), ἀλλά κατά τόν Θεοδώρητον Κύρου «μετά τήν σάρκωσιν ὤφθη καί τοῖς ἀγγέλοις οὐκ ἐν ὁμοιώματι τῆς δόξης, ἀλλ’ ἀληθεῖ καί ζῶντι χρησάμενος ὡς περιβολῇ τῆς σαρκός τῷ καλύμματι» (λόγος α΄κατά Εὐτυχ.).

Ἠγέρθη! καί λαμβάνουν τήν δόξα καί τήν λαμπρότητα καί οἱ ἅγιοι, τούς ὁποίους κάνει νά «ἐκλάμψωσι ὡς ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Πατρός Αὐτοῦ» (Ματθ. ιγ΄,43) καί οἱ ὁποῖοι διά μέσου τῆς ἀνθρωπότητος τοῦ Ἰησου Χριστοῦ βλέπουν τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ Κύριος εἶπε «Πάτερ οὕς δέδωκάς μοι θέλω ἵνα ὅπου εἰμί ἐγώ κἀκεῖνοι ὦσι μετ’ ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσι τήν δόξαν τήν ἐμήν», γιά νά φανερώσει ἔτσι τήν δόξα πού ἐδόθη στήν ἀνθρωπότητά Του (Ἰωάν. ιζ΄, 24).

Χριστιανοί μου!

Αὐτή ἡ προσδοκία τῆς ἀπολαύσεως τῆς δόξας, τῆς λαμπρότητος καί τῆς μακαριότητος, πού μᾶς χαρίζει ἡ τριήμερος ἔγερση τοῦ Χριστοῦ μας καί μᾶς ἐγείρει ἀπό τή πτώση μας, μᾶς κάνει νά χαιρόμεθα στίς θλίψεις μας, νά πλουτίζουμε στήν πτωχεία μας, νά παρηγορούμεθα στίς ἀσθένειές μας, νά εὐφραινόμεθα στίς δυστυχίες πού μᾶς ἔρχονται.

Ἠγέρθη! ὁ Χριστός καί γνωρίζει ὁ καθένας μας, ὅτι ὁ ὡς ἄνθρωπος διπλός ἐκ ψυχῆς καί σώματος θά τύχει διπλῆς έγέρσεως, διπλῆς ἀναστάσεως, πρώτης καί δευτέρας. Ἡ πρώτη εἶναι τῆς ψυχῆς, τήν ὁποία ἐνεργεῖ ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν παροῦσα ζωή, διά μέσου τῆς ἐργασίας τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς καθάρσεως τῶν ψυχικῶν καί σωματικῶν παθῶν, ὅπως ἔχει γραφεῖ στήν Ἀποκάλυψη «Αὕτη ἡ ἀνάστασις ἡ πρώτη» (Ἀποκ. κ΄, 5). Ἡ δεύτερη εἶναι τοῦ σώματος, ἡ ὁποία πρόκειται νά γίνει στήν συντέλεια τοῦ κόσμου. Καί ὅποιος ἀξιωθεῖ ἐδῶ νά ἀναστηθεῖ στήν ψυχή, αὐτός δέν θά δοκιμάσει τόν δεύτερο θάνατο, τήν κόλαση, ἀλλά θά ἀναστηθεῖ μέ τό σῶμα γιά νά ζήσει καί νά συμβασιλεύσει αἰώνια μέ τόν Χριστό «Μακάριος καί ἅγιος ὁ ἔχων μέρος ἐν τῇ ἀναστάσει τῇ πρώτῃ. Ἐπί τούτων ὁ δεύτερος θάνατος οὐκ ἔχει ἐξουσίαν» (Ἀποκ. κ΄, 6).

Τήν χαρά αὐτῆς τῆς ἀναστάσεως εὔχομαι νά ἐπιδιώξουμε, Χριστιανοί μου, καί κατά τόν ἐφετεινό ἑορτασμό τῆς τριημέρου ἐγέρσεως τοῦ Χριστοῦ μας καί «πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. κη΄, 20).

ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2020

Μέ πατρικές εὐχές
Ὁ Μητροπολίτης

+ Ὁ Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν Μᾶρκος