Και σαν έρθει η στιγμή της θείας Κοινωνίας και πρόκειται να
πλησιάσεις την αγία Τράπεζα, πίστευε ακλόνητα πως εκεί είναι παρών ο
Χριστός, ο Βασιλιάς των όλων. Όταν δεις τον ιερέα να σου προσφέρει το
σώμα και το αίμα του Κυρίου, μη νομίσεις ότι ο ιερέας το κάνει αυτό,
αλλά πίστευε ότι το χέρι που απλώνεται είναι του Χριστού.
Αυτός που λάμπρυνε με την παρουσία Του την τράπεζα του Μυστικού
Δείπνου, Αυτός και τώρα διακοσμεί την Τράπεζα της Θείας Λειτουργίας.
Παραβρίσκεται πραγματικά και εξετάζει του καθενός την προαίρεση και
παρατηρεί ποιος πλησιάζει με ευλάβεια ταιριαστή στο άγιο Μυστήριο, ποιος
με πονηρή συνείδηση, με σκέψεις βρωμερές και ακάθαρτες, με πράξεις
μολυσμένες. Αναλογίσου, λοιπόν, κι εσύ ποιο ελάττωμά σου διόρθωσες,
ποιαν αρετή κατόρθωσες, ποιαν αμαρτία έσβησες με την εξομολόγηση, σε τι
έγινες καλύτερος. Αν η συνείδησή σου σε πληροφορεί ότι φρόντισες αρκετά
για την επούλωση των ψυχικών σου τραυμάτων, αν έκανες κάτι περισσότερο
από τη νηστεία, κοινώνησε με φόβο Θεού. Αλλιώς, μείνε μακριά από τα
άχραντα Μυστήρια. Και όταν καθαριστείς απ’ όλες τις αμαρτίες σου, τότε
να πλησιάσεις.
Να προσέρχεστε, λοιπόν, στη θεία Κοινωνία με φόβο και τρόμο, με
συνείδηση καθαρή, με νηστεία και προσευχή. Χωρίς να θορυβείτε, χωρίς να
ποδοπατάτε και να σπρώχνετε τους διπλανούς σας. Γιατί αυτό αποτελεί τη
μεγαλύτερη τρέλα και τη χειρότερη περιφρόνηση των θείων Μυστηρίων.
Πες μου, άνθρωπε, γιατί κάνεις θόρυβο; Γιατί βιάζεσαι; Σε πιέζει τάχα η
ανάγκη να κάνεις τις δουλειές σου; Και σου περνάει άραγε, την ώρα που
πας να κοινωνήσεις, η σκέψη ότι έχεις δουλειές; Έχεις μήπως την αίσθηση
ότι είσαι πάνω στη γη; Νομίζεις ότι βρίσκεσαι μαζί με ανθρώπους και όχι
με τους χορούς των αγγέλων; Μα κάτι τέτοιο είναι δείγμα πέτρινης
καρδιάς…
Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, «Ο Εκκλησιασμός», Ιερά Μονή Παρακλήτου