Μια μέρα ο Κύριος βρισκόταν στην Καπερναούμ σε κάποιο σπίτι. Η είδηση
μεταδόθηκε γρήγορα σε όλη την πόλη και πολύς κόσμος μαζεύτηκε να τον
δει και να τον ακούσει. Το σπίτι γέμισε ασφυκτικά
και
κανείς δεν
μπορούσε ούτε να μπει ούτε να βγει πια.
Έρχονται τότε τέσσερις άνθρωποι κουβαλώντας έναν παραλυτικό. Επειδή
ήταν αδύνατο να πλησιάσουν τον Ιησού, ανέβηκαν στη σκεπή, ξήλωσαν μερικά
κεραμίδια και κατέβασαν τον παράλυτο ξαπλωμένο στο κρεβάτι του μπροστά
στον Ιησού. Όταν ο Κύριος είδε την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: «
Παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες».
Κάποιοι γραμματείς που ήταν παρόντες συλλογίστηκαν: «
Μα πώς μιλάει έτσι αυτός; Ποιος μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες, εκτός από τον Θεό;» Αμέσως ο Ιησούς κατάλαβε τι σκέφτονταν και τους είπε: «
Γιατί
κάνετε αυτές τις σκέψεις; Τι είναι ευκολότερο να πω στον παραλυτικό:
Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες ή σήκω πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα; Για
να μάθετε λοιπόν ότι ο Υιός του Ανθρώπου έχει την εξουσία πάνω στη γη
να συγχωρεί αμαρτίες…», γυρίζει και λέει στον παραλυτικό: «
Σε σένα το λέω, σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου».
Εκείνος τότε σηκώθηκε αμέσως, πήρε το κρεβάτι του και μπροστά σε
όλους βγήκε έξω περπατώντας. Όλοι θαύμασαν και δόξασαν τον Θεό λέγοντας:
«Τέτοια πράγματα δεν έχουμε δει ποτέ μέχρι τώρα».