«Μια
κυρία της ενορίας μας, γιατρός στο επάγγελμα, έπασχε εδώ και δώδεκα
χρόνια από καρκίνο του στομάχου. Έκανε αδιάκοπα εμετούς και μύριζε τόσο
απαίσια, που πολύ δύσκολα μπορούσε να μείνει κάποιος κοντά της.
Βρισκόταν στα τελευταία της».
« Της είχαν αφαιρέσει την κηδεμονία των παιδιών της, την είχαν διώξει
από τη δουλειά της και ο σύζυγος της την είχε εγκαταλείψει.
Η ίδια όμως είχε αποδεχθεί την αρρώστια της με ταπείνωση και καρτερία, σαν αληθινή χριστιανή».
« Τις τελευταίες τις ώρες ζήτησε το άγιο Ευχέλαιο και τη θεία Κοινωνία. Και το θαύμα έγινε!
Αφού τελέσθηκε το Ευχέλαιο και η άρρωστη κοινώνησε, σταμάτησαν οι εμετοί και σιγά-σιγά χάθηκε η αφόρητη δυσοσμία.
Οι γιατροί βεβαίωσαν, με μεγάλη τους κατάπληξη πως είχε γίνει καλά».
Πηγή: Ντούντκο Δημητρίου πρεσβυτ., Η ελπίδα μας, εκδ. «Η
έλαφος», Αθήνα 1979. Από το βιβλίο « Θαύματα και Αποκαλύψεις από τη Θεία
Λειτουργία» εκδ. Ι. Μονής Παρακλήτου. σελ 14
http://www.diakonima.gr