Ὁ Προφήτης Ἱερεμίας

Ημ. Εορτής: 1 Μαΐου Ημ. Γέννησης: 650 π.Χ. Ημ. Κοιμήσεως: 568 π.Χ. Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων: Πολιούχος: Λοιπές πληροφορίες: Εορταζόμενο όνομα: Ἱερεμίας

Ὁ Προφήτης Ἱερεμίας γεννήθηκε πιθανῶς κατὰ τὸ 650 π.Χ., στὴν μικρὴ πόλη τῆς φυλῆς Βενιαμὶν Ἀναθώθ, βορειοανατολικὰ τῆς Ἱερουσαλήμ. Ὁ πατέρας του ἦταν ἱερέας καὶ ὀνομαζόταν Χελκίας. Ἀνατράφηκε στὴν ἱερατικὴ αὐτὴ οἰκογένεια μὲ αὐστηρότητα. Μελετοῦσε τοὺς πρὸ αὐτοῦ Προφῆτες Ἡσαΐα καὶ Ὠσηέ. Νεότατος στὴν ἡλικία, περίπου 23 – 25 ἐτῶν, περὶ τὸ 627 – 625 π.Χ., καλεῖται ἀπὸ τὸν Θεὸ στὸ προφητικὸ ἀξίωμα. Ἀνταποκρίνεται στὸ θέλημα τοῦ Κυρίου καὶ ἔτσι τὸ ὄνομά του (Ἱερεμίας), ποὺ σημαίνει ὁ Θεὸς ἀνυψώνει ἢ καθιστᾶ, ἐκφράζει καὶ τὴν ἀποστολή του.

Το βάθος του κηρύγματος του αγ. Κοσμά του Αιτωλού

Το ιεραποστολικό έργο του αγίου Κοσμά ήταν κατεξοχήν ενοποιητικό και αγιοπνευματικό, εδρασμένο στην αδελφική διακονία και συνοδοιπορία, στον πόνο και στην ανάγκη φωτισμού του Γένους. Οι περιοδείες του[9] αποσκοπούσαν βασικά στην αποκατάσταση της ενότητας του λαού και στην ενιαία οργάνωσή του μέσω της συναδέλφωσης. Γι΄ αυτό επισκέπτεται όλη σχεδόν την Ελλάδα, τουρκοκρατούμενη και ενετοκρατούμενη. «Η δράση του ήταν ριζικά ενοποιητική, γιατί πρώτα απ΄ όλα ήταν αποστολική. Όπως δηλαδή οι Απόστολοι της Εκκλησίας, μετά την Πεντηκοστή, καλούν στην ενότητα του Κυριακού Σώματος πάντας, ολόκληρο τον κόσμο, έτσι και ο Πατροκοσμάς δεν κάνει τίποτε άλλο, παρά καλεί σε ενότητα τον δουλεύοντα Ελληνισμό, θέτοντας όπου πάει το ίδιο θεμέλιο, την ίδια βάση»[10].

Το κήρυγμα του Πατροκοσμά στρέφεται στην ευρύτερη λαϊκή βάση. Είχε πιστεύσει άλλωστε ο ίδιος στη δυναμική της λαϊκής βάσης, κοινωνική βαθμίδα που διατηρεί εντός της ¨ζωντανή¨ την Παράδοση του Γένους. Η γλωσσική και υφολογική του απλότητα δεν οφειλόταν βέβαια στη δική του ανεπαρκή παιδεία, καθώς ο ίδιος κατείχε υψηλή για την εποχή του μόρφωση[11]. Η συγκεκριμένη τακτική και γλωσσική μέθοδος εξυπηρετούσε την προσπάθειά του να προσεγγίσει ορθότερα και αμεσότερα το ακροατήριό του.

H εικόνα του φίλου

 

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως
Ο φίλος είναι άνθρωπος αγαθός, υγιής στην ψυχή, σκέπτεται σωστά, αγαπάει την αρετή, είναι ακέραιος στο ήθος, πιστός στην αγάπη, ειλικρινής στον λόγο, σταθερός στην ψυχή, έντιμος σύμβουλος, θαρραλέος, αγαπάει την αλήθεια και τη δικαιοσύνη.
Ο φίλος ο αληθινός, είναι όμοιος σε όλα με τον φίλο του. Η χαρά του φίλου του προηγείται από τη δική του και η θλίψη του φίλου είναι και δική του θλίψη. Είναι βαθιά ευαίσθητος και διαισθάνεται την ψυχική διάθεση του φίλου΄ πάσχει δε σε ότι πάσχει και ο φίλος του. Προλαβαίνει την εξομολόγηση του φίλου του και τρέχει να τον βοηθήσει πριν του το ζητήσει. Είναι πάντα έτοιμος να αντιληφθεί τις ενέργειες του φίλου του και είναι παρών όταν κινδυνεύει. Οι φίλοι του φίλου του είναι και δικοί του φίλοι΄ οι δε εχθροί του και δικοί του εχθροί. Αμύνεται υπέρ του φίλου του και διακινδυνεύει τη ζωή του γι’ αυτόν. Στο σώμα του φίλου κατοικεί η ψυχή του φίλου που αγαπάει. Είναι αγαθός σύμβουλος και λέει πάντα τα καλύτερα γι’ αυτόν΄ φροντίζει για την τιμή και υπόληψη του φίλου του. Όσα του είναι ιερά, είναι ιερά και για τον ίδιο και σέβεται όσα ο φίλος του θεωρεί σεμνά.

Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων

Ημ. Εορτής: Ημ. Γέννησης: Ημ. Κοιμήσεως: Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων: Πολιούχος: Λοιπές πληροφορίες: Εορταζόμενο όνομα:

Μυροφόρες εἶναι οἱ γυναῖκες ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸν Κύριο μαζὶ μὲ τὴ Μητέρα του, ἔμειναν μαζί της κατὰ τὴν ὥρα τοῦ σωτηριώδους πάθους καὶ φρόντισαν νὰ ἀλείψουν μὲ μύρα τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου. Ὅταν δηλαδὴ ὁ Ἰωσὴφ καὶ ὁ Νικόδημος ζήτησαν κι’ ἔλαβαν ἀπὸ τὸν Πιλάτο τὸ δεσποτικὸ σῶμα, τὸ κατέβασαν ἀπὸ τὸ σταυρό, τὸ περιέβαλαν σὲ σινδόνια μαζὶ μὲ ἐκλεκτὰ ἀρώματα, τὸ τοποθέτησαν σὲ λαξευτὸ μνημεῖο καὶ ἔβαλαν μεγάλη πέτρα πάνω στὴ θύρα τοῦ μνημείου. Παρευρίσκονταν, κατὰ τὸν Εὐαγγελιστὴ Μᾶρκο, ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία ποὺ καθόταν ἀπέναντι τοῦ τάφου. Ἄλλη Μαρία ἐννοοῦσε ὁπωσδήποτε τὴ Θεομήτορα. Δὲν παρευρίσκονταν μόνο αὐτές, ἀλλὰ καὶ πολλὲς ἄλλες γυναῖκες ὅπως ἀναφέρει καὶ ὁ Λουκᾶς.

Βίος Αγίου Μάρκου του Αποστόλου και Ευαγγελιστή

Ο Άγιος Μάρκος ο Απόστολος και Ευαγγελιστής εορτάζει στις 25 Απριλίου



Ο Άγιος Απόστολος και Ευαγγελιστής Μάρκος, ο οποίος ονομαζόταν και Ιωάννης, ήταν Ιουδαίος Ελληνιστής και η μητέρα του ονομαζόταν Μαρία. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια και κατά την συνήθεια της εποχής να παίρνουν οι Ιουδαίοι και ένα δεύτερο όνομα ελληνικό η ρωμαϊκό, ονομάσθηκε και Μάρκος. Η οικογένειά του διέθετε το προφανώς ευρύχωρο σπίτι της στην Ιερουσαλήμ για τις συνάξεις των Χριστιανών. Ορισμένοι παλαιότεροι ερευνητές δέχονται ότι στο σπίτι αυτό έλαβε χώρα το τελευταίο δείπνο του Ιησού με τους Μαθητές Του και ότι ο άνθρωπος, «ο κεράμιον ύδατος βαστάζων», ο οποίος θα έδειχνε στους δύο Μαθητές που έστειλε ο Ιησούς για την προετοιμασία του δείπνου το «ανώγαιον μέγα εστρωμένον έτοιμον», ήταν ο Ιωάννης Μάρκος.

Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Μεγαλομάρτυρας ὁ Τροπαιοφόρος

Ημ. Εορτής: 23 Απριλίου Ημ. Γέννησης: 280 μ.Χ. Ημ. Κοιμήσεως: 23 / 4 / 303 μ.Χ. Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων: Πολιούχος: Ἐράτυρα Κοζάνης, Βεύη Φλωρίνης, Σουφλί, Γουμένισσα Κιλκίς, Νεμέα Λοιπές πληροφορίες: Εορταζόμενο όνομα: Γεώργιος, Γεωργία

Ἡ οἰκουμενικότητα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, ποὺ ἐκφράζεται μέσα ἀπὸ τὴ λειτουργικὴ τέχνη, τὴν τιμὴ πρὸς τὸν Ἅγιο λαῶν καὶ φυλῶν ἀκόμα καὶ μὴ ὀρθοδόξων, τὴ λαϊκὴ θρησκευτικότητα, μαρτυρεῖται περίτρανα ἀπὸ τὴν γ’ Ὠδὴ τοῦ Κανόνος του: «Γῆ πᾶσα καὶ βρότειος φυλή, οὐρανός τε συγχαίρει, στρατὸς Ἀγγέλων τε, ὁ πρωτοστράτηγος γάρ, Χριστοῦ νῦν Γεώργιος ἐκ γῆς, βαίνει πρὸς οὐράνια». Παρὰ τὴν εὐρέως διαδεδομένη τιμὴ καὶ εὐλάβεια πρὸς τὸν Ἅγιο Γεώργιο, δὲν ὑπάρχουν πολλὲς αὐθεντικὲς ἱστορικὲς πηγὲς γιὰ τὸ πρόσωπο καὶ τὸ μαρτύριό του. Πρώτη καὶ σπουδαιότερη πηγὴ ἀπὸ τὴν ὁποία ἀντλοῦμε πληροφορίες γιὰ τὸν βίο, τὸ μαρτύριο καὶ τὰ θαύματα τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου εἶναι τὸ ἱστορικὸ ποὺ συνέταξε ὁ ὑπηρέτης τοῦ Ἁγίου, Πασικράτης, ὁ ὁποῖος παρακολούθησε τὰ γεγονότα τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου.

Το φως διαλύει το σκοτάδι ( Γερόντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

 

Το σκοτάδι, ως συνέπεια της πτώσεως του ανθρώπου, δεν βγάζει ποτέ στο φως. Το φως διαλύει το σκοτάδι, διότι το σκοτάδι είναι ανυπόστατο, δεν έχει ουσία. Υπάρχει όμως μία περίπτωσις την οποία πανσόφως εκμεταλλεύεται ο παντουργός Θεός για το καλό μας, βγάζοντας και από το κακό καλό, από το σκοτάδι φως. Πώς; Δια της μετανοίας. Βλέπω την κακία μου, την αμαρτία μου,μετανοώ, κλαίω, θρηνώ, οδηγούμαι στον Θεόν, αναλαμβάνω τις ευθύνες μου, νήφω, καρτερώ, και μέσα μου καλλιεργείται ο καινούργιος άνθρωπος που βγαίνει από την μετάνοια. Άρα, το καλό δεν βγαίνει από το κακό, αλλά από την μετάνοια, που είναι άλλος νους, ο νους που τον παρέχει ο Θεός μέσα στην καρδιά.

Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Συκεώτης

Ημ. Εορτής: 22 Απριλίου Ημ. Γέννησης: Ημ. Κοιμήσεως: 613 μ.Χ. Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων: Πολιούχος: Λοιπές πληροφορίες: Εορταζόμενο όνομα:

Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος γεννήθηκε στὸ χωριὸ Συκέα ἢ Συκεῶν τῆς Ἀναστασιοπόλεως, πρώτης πόλεως τῆς ἐπαρχίας Ἀγκυρανῶν καὶ ἦταν υἱὸς τῆς πόρνης Μαρίας καὶ τοῦ Κοσμᾶ, ἀποκρισάριου τοῦ βασιλέως Ἰουστινιανοῦ. Ἡ ἐκ πορνείας γέννηση τοῦ Ὁσίου δὲν ἐμπόδισε τὸν Θεὸ νὰ τὸν ἀναδείξει Ἀρχιερέα τιμιότατο καὶ νὰ τὸν πλουτίσει μὲ παράδοξες θεοσημεῖες καὶ θαυματουργίες. Στὸ σχολεῖο προέκοπτε στὴ μάθηση καὶ σὲ ἡλικία δέκα ἐτῶν ἔδειξε κλίση στὸ μοναχικὸ βίο. Μία νύχτα καὶ ἐνῷ ὁ Ὅσιος εἶχε γίνει δωδεκαετής, ἐμφανίσθηκε σὲ αὐτὸν ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος καὶ ἀφοῦ τὸν ξύπνησε τοῦ εἶπε: «Σήκω, Θεόδωρε, ἔφθασε ὁ ὄρθρος, πᾶμε νὰ προσευχηθοῦμε». Ὁ Ὅσιος εἶχε τόση εὐλάβεια πρὸς τὸν Ἅγιο Γεώργιο, ὥστε κάθε μεσημέρι φεύγοντας ἀπὸ τὸ σχολεῖο ἀνέβαινε στὸ γειτονικὸ πετρῶδες ὄρος, ὅπου ἦταν τὸ προσκύνημα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Τὸν ὁδηγοῦσε ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος μὲ τὴ μορφὴ ἑνὸς παλικαριοῦ.

Μακάριος είναι ο άνθρωπος που ελπίζει στον Θεό!

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

 

Πόσο ωραία, πόσο ευχάριστη, πόσο χαριτωμένη είναι η εικόνα εκείνου που ελπίζει στον Θεό που σώζει, στον Θεό των οικτιρμών, τον Θεό του ελέους, τον αγαθό και φιλάνθρωπο Θεό.

Αληθινά μακάριος είναι ο άνθρωπος που ελπίζει στον Θεό! Ο Θεός είναι πάντα βοηθός του και δεν φοβάται ό,τι κακό κι αν του προξενήσει άνθρωπος. Ελπίζει στον Κύριο και πράττει τα αγαθά! Κάθε του ελπίδα την έχει εναποθέσει σ’ Αυτόν, και σ’ Αυτόν εξομολογείται με όλη του την καρδιά. Είναι το καύχημά του, είναι ο Θεός του και Τον επικαλείται μέρα και νύχτα. Το στόμα του ωραίο, αναπέμπει αίνους στον Θεό, τα χείλη του, πιο γλυκά από μέλι και κερί σαν ανοίγουν για να ψάλλουν στον Θεό· η δε γλώσσα του γεμάτη χάρη, κινείται προς δοξολογία Θεού...

19 Ἀπριλίου 2015 - Κυριακή τοῦ Θωμᾶ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀριθμός 16

19 Ἀ­πρι­λί­ου 2015

Κυ­ρια­κή τοῦ Θω­μᾶ

(Πράξ. ε΄, 12-20)

«Ἐν ταῖς ἡ­μέ­ραις ἐ­κεί­ναις, διὰ τῶν χει­ρῶν τῶν ἀ­πο­στό­λων ἐ­γί­νε­το ση­μεῖ­α καὶ τέ­ρα­τα ἐν τῷ λα­ῷ πολ­λά». (Πράξ. ε΄, 12)

Ὅ­λοι γνω­ρί­ζου­με, ἀ­πό τά Εὐ­αγ­γέ­λια πού δι­α­βά­στη­καν στίς ἱ­ε­ρές ἀ­κο­λου­θί­ες τῆς Με­γά­λης Ἑ­βδο­μά­δας, πώς ὅ­ταν ὁ Χρι­στός μας συ­νε­λή­φθη καί ὁ­δη­γή­θη­κε μπρο­στά στό Συ­νέ­δριο, οἱ μα­θη­τές Του Τόν ἐγ­κα­τέ­λει­ψαν. Ὁ ἀ­πό­στο­λος Πέ­τρος φά­νη­κε τό­σο δει­λός, ὥ­στε Τόν ἀρ­νή­θη­κε μπρο­στά σέ μί­α ὑ­πη­ρέ­τρια. Οἱ ἐ­χθροί Του χαί­ρον­ταν νο­μί­ζον­τας πώς τό ὄ­νο­μά Του θά λη­σμο­νη­θεῖ τε­λεί­ως.

Ἡ Ψηλάφησις τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ

Ημ. Εορτής: Ημ. Γέννησης: Ημ. Κοιμήσεως: Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων: Πολιούχος: Λοιπές πληροφορίες: Εορταζόμενο όνομα: Θωμᾶς, Θωμαΐς

Σὲ ἕξι μέρες ὁ Θεὸς κατασκεύασε καὶ διακόσμησε ὅλο τὸ αἰσθητὸ τοῦτο σύμπαν, ἐπίσης ἔπλασε καὶ ζωοποίησε τὸ μόνο ζῶο μὲ αἴσθηση καὶ νοῦ, τὸν ἄνθρωπο. Κατὰ τὴν ἕβδομη μέρα κατέπαυσε ἀπὸ ὅλα τὰ ἔργα Του, ὅπως μας δίδαξε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὴ γλώσσα τοῦ Μωϋσῆ. «Καὶ εὐλόγησε ὁ Θεὸς τὴν ἑβδόμη μέρα καὶ τὴν ἁγίασε». Πῶς λοιπὸν εὐλόγησε καὶ ἁγίασε αὐτὴ τὴν ἡμέρα, στὴν ὁποία δὲν ἔπραξε τίποτα; Πῶς δὲν εὐλόγησε τὴν «μία» τὴν πρώτη ποὺ εἶναι ὑπερεξαίρετη κατὰ τὴν ὁποία παρήγαγε τὸ σύμπαν ἀπὸ τὸ μὴ ὅν;

ΚΑΤΑΡΤΙΣΙΣ Τεῡχος 20ον ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2015

 ΚΑΤΑΡΤΙΣΙΣ

ΤΕΥΧΟΣ 20ον ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2015
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ & ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ
ΔΙΜΗΝΙΑΙΟ ΔΕΛΤΙΟ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΡΤΙΣΕΩΣ
ΧΙΟΣ

Ζωοδόχος Πηγή

Ζωοδόχος Πηγή – Λυδία Γουριώτη© (lydiagourioti-iconography.blogspot.com)

Εορτάζει 5 ημέρες μετά το Άγιο Πάσχα.

Με το όνομα Ζωοδόχος Πηγή του Μπαλουκλί ή Παναγία η Μπαλουκλιώτισσα φέρεται ιερό χριστιανικό αγίασμα που βρίσκεται στη Κωνσταντινούπολη έξω από τη δυτική πύλη της Σηλυβρίας, όπου υπήρχαν τα λεγόμενα “παλάτια των πηγών” στα οποία οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες παραθέριζαν την Άνοιξη. Πήρε την ονομασία του από το τουρκικό όνομα Balık (= ψάρι) και περιλαμβάνει το μοναστήρι, την εκκλησία και το αγίασμα.

Για την αποκάλυψη του Αγιάσματος υπάρχουν δυο εκδοχές:

Είμαι άξιος ή ανάξιος;

(†π. Αλέξανδρος Σμέμαν)

 Ο πρώτος και ουσιαστικός καρπός όλης της χρι­στιανικής ζωής και πνευματικότητας, όπως παρουσιάζεται στη ζωή των αγίων είναι το αίσθημα όχι κάποιας «αξίας» αλλά της αναξιότητας. Όσο πιο κοντά στο Θεό είναι κανείς τόσο πιο πολύ συνειδητοποιεί την οντολογική αναξιότητα όλων των δημιουρ­γημάτων μπροστά στο Θεό, και την εντελώς ελεύθερη δωρεά του Θεού.

Τρίτη Διακαινησίμου 14 Απριλίου 2015 Θεία Λειτουργία - Μνήμη των Σφαγών της Χίου (1822)

Οἱ Ἁγίες Ἀγάπη, Εἰρήνη καὶ Χιονὶα οἱ Μάρτυρες

Ημ. Εορτής: 16 Απριλίου Ημ. Γέννησης: Ημ. Κοιμήσεως: 304 μ.Χ. Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων: Πολιούχος: Λοιπές πληροφορίες: Εορταζόμενο όνομα: Χιονία

Οἱ Ἁγίες Ἀγάπη, Εἰρήνη καὶ Χιονὶα μαρτύρησαν ἐπὶ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.) στὴ Θεσσαλονίκη, τὸ ἔτος 304 μ.Χ. Στὸ Συναξάρι μαρτυρεῖται ὅτι οἱ τρεῖς ἀδελφές, πιθανῶς ἐνεργὰ μέλη μιᾶς ἀδελφότητας νέων Χριστιανῶν μὲ πλούσια βιβλιοθήκη, κατέφυγαν ἀμέσως μετὰ τὴν ἔναρξη τοῦ διωγμοῦ σὲ ὑψηλὸ ὄρος πλησίον τῆς Θεσσαλονίκης, πιθανῶς τὸ Χορτιάτη, ἀφοῦ ἔκρυψαν στὸ σπίτι τους τὰ βιβλία. Ἡ Ἀγάπη καὶ ἡ Χιονία, μετὰ ἀπὸ ἐντολὴ τοῦ διοικητοῦ Δουλκιτίου, ρίχθηκαν στὴν πυρά. Ἡ Ἁγία Εἰρήνη κλείσθηκε σὲ πορνεῖο, ἀλλὰ κανένας δὲν τόλμησε νὰ τὴν ἐνοχλήσει. Ὁδηγήθηκε καὶ αὐτὴ στὸν διὰ πυρᾶς θάνατο.

Γέροντας Παΐσιος: Εύκολα μην πιστεύετε σε ό,τι ακούτε

 

Εύκολα μην πιστεύετε σε ό, τι ακούτε, για τι είναι και μερικοί που τα λένε όπως εκείνοι τα καταλαβαίνουν.
Πήγε μια φορά ένας στον Χατζηαφεντή και του λέει: «Να έχω την ευχή σου, Χατζηεφεντή, εκατό φίδια μαζεύτηκαν εκεί επάνω». «Εκατό φίδια; Πού βρέθηκαν;», απόρησε ο Άγιος Αρσένιος. «Ε, αν δεν ήταν εκατό, πενήντα θα ήταν σίγουρα». «Πενήντα φίδια!». «Είκοσι πέντε πάντως θα ήταν»!
«Είκοσι πέντε φίδια άκουσες να μαζεύτηκαν ποτέ;», του λέει πάλι ο Άγιος. Μετά του λέει ότι ήταν δέκα οπωσδήποτε. «Καλά, του λέει ο Άγιος, συνέδριο είχαν και μαζεύτηκαν δέκα φίδια; Πάψε. Δεν είναι δυνατόν!». «Πέντε θα ήταν», λέει τότε εκείνος. «Πέντε;». «Ε, δύο θα ήταν». Ύστερα τον ρωτάει ο Άγιος Αρσένιος: «Τα είδες;».

Ο Άγιος μάρτυς Κρήσκης

Ο Άγιος Κρήσκης ανήκε σε αρχοντική χριστιανική οικογένεια των Μύρων και είχε φθάσει σε γεροντική ηλικία. Βλέποντας τους συμπατριώτες του να εξακολουθούν να λατρεύουν τα είδωλα των ψεύτικων θεών υπέφερε. Γι’ αυτό συχνά πήγαινε στους τόπους όπου οι ειδωλολάτρες πρόσφεραν θυσίες και τους νουθετούσε να απομακρυνθούν από την πλάνη τους και να πιστέψουν στον Ιησού Χριστό, που είναι ο αληθινός Θεός, ο δημιουργός όλου του κόσμου και Αυτός που χορηγεί τη ζωή στα έμψυχα δημιουργήματά του.

Αυτή όμως η παρρησία του Κρήσκεντος εξόργισε τους ιερείς των ειδώλων και κατά τον διωγμό του Δεκίου, περί το 250, τον κατήγγειλαν στον άρχοντα των Μύρων. Συνελήφθη και οδηγήθηκε με δεμένα χέρια στο δικαστήριο. Ο άρχοντας τον ρώτησε: συ είσαι ο Κρήσκης που άκουσα ότι παραβαίνεις τις διαταγές του Καίσαρα και εκδηλώνεις ασέβεια προς τους θεούς; Η απάντηση του Κρήσκεντος ήταν: Είμαι χριστιανός και ένα πράγμα θέλω να μείνω πιστός στον Θεόν μου μέχρι τέλους. Όσο για τους δικούς σας θεούς, τους αποκαλώ είδωλα, έργα χειρών ανθρώπων, ανίκανα να βοηθήσουν εκείνους που καταφεύγουν σ’ αυτούς. Ο άρχοντας έδωσε διαταγή να τον μαστιγώσουν ώσπου να αναγκασθεί να εκδηλώσει σεβασμό προς τους θεούς τους. Ο Άγιος όμως δεν έπαψε να δηλώνει με αποφασιστικότητα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να θυσιάσει στα είδωλα.

Φτιάξτε έναν κήπο ή μια βεράντα που θα κάνει τα παιδιά να αγαπήσουν την κηπουρική και τη φύση

Τώρα που ο καιρός έχει φορέσει την ανοιξιάτικη του διάθεση εκμεταλλευτείτε μια από τις πιο ευχάριστες και ενδιαφέρουσες δραστηριότητες, την κηπουρική και περάστε δημιουργικά μαζί με τα παιδιά τον ελεύθερο σας χρόνο.
Η κηπουρική μπορεί να προσφέρει στα παιδιά μια δημιουργική διέξοδοαπό την πίεση της καθημερινότητας και ταυτόχρονα αποτελεί και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά τη φύση και τις ιδιαίτερες ανάγκες που αυτή έχει και εν πολλοίς οι άνθρωποι της πόλης έχουν ξεχάσει.
Επίσης με την κηπουρική μπορούν να μάθουν έννοιες όπως η συνεργασία, η ομαδικότητα, η φροντίδα και η δημιουργικότητα.
Προσαρμόσετε λοιπόν τον κήπο ή τη βεράντα στα δικά τους μέτρα ώστε να μπορέσουν να προσεγγίσουν τη φύση, να βιώσουν την αρμονία, την ισορροπία και την πειθαρχία της.
Πώς να αγαπήσουν τα παιδιά την κηπουρική
–  Αρχικά  και πάνω απ’ όλα είναι η ασφάλειά τους. Γι’ αυτό απομακρύνετε ή περιορίστε την πρόσβαση σε φυτά με αγκάθια.

Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος, Ειρήνη και οι συν αυτοίς

Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος, Ειρήνη και οι συν αυτοίς

Εορτάζει 2 ημέρες μετά το Άγιο Πάσχα.

Βιογραφία
Οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη συγκαταλέγονται στη χορεία των Νεοφανών Αγίων και μάλιστα εκείνων που μαρτύρησαν σχεδόν αμέσως μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Σχετικά με τον βίο τους γνωρίζουμε λίγα πράγματα. Οι πρώτες πληροφορίες για την ύπαρξη των Αγίων ιστορούνται με θαυματουργικό και αποκαλυπτικό τρόπο από το έτος 1959 μ.Χ. Από μία ανασκαφή που έγινε στη Θερμή της Λέσβου, ανακαλύφθηκε ο τάφος ενός αγνώστου προσώπου, που όπως αποκαλύφθηκε σε συνεχή οράματα, ανήκε στον Άγιο Ιερομάρτυρα Ραφαήλ, ο οποίος μαρτύρησε μαζί με τον Άγιο Οσιομάρτυρα Νικόλαο και την Αγία Ειρήνη. Ο τάφος και το λείψανο του Αγίου Νικολάου ανακαλύφθηκε στις 13 Ιουνίου 1960 μ.Χ.

Πάσχα των Ελλήνων

 

Επιστρέφοντας από το χωριό σήμερα Δευτέρα, μετά από το χτεσινό καθιερωμένο ψήσιμο του αρνιού και περνώντας τη μέρα με όλους τους συγγενείς άρχισα να καταλαβαίνω τα λόγια της δασκάλα σε σχέση με το Πάσχα και την Ανάσταση του Χριστού.σχέση με το Πάσχα και την Ανάσταση του  Χριστού.

Άρχισα να καταλαβαίνω  τον κατηχητικό λόγο του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, που μας προτρέπει να γιορτάσουμε και να ευφρανθούμε («νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, ευφράνθητε σήμερον. Η τράπεζα γέμει, τρυφήσατε πάντες»). Παραδέχομαι ότι μου ήταν δύσκολο να αντιληφθώ την σπουδαιότητα της Ανάστασης. Αλλά χτες κατάλαβα πολλά.

 

Όταν φτάσαμε στο χωριό, σχεδόν μεσημέρι της Κυριακής του Πάσχα, μας υποδέχτηκαν οι θείοι, οι θείες, τα ξαδέλφια, ο παππούς και η γιαγιά. Το αρνί ήδη «γύριζε», και το τραπέζι στην αυλή ήταν έτοιμο να δεχτεί όλα τα συνοδευτικά. Αφού έγιναν λοιπόν οι απαραίτητες προετοιμασίες, καθίσαμε στις θέσεις μας. Αφού ψάλλαμε πρώτα το «Χριστός Ανέστη» και τσουγκρίσαμε τα ποτήρια μας, αρχίσαμε να τρώμε. Όλοι ήταν κεφάτοι και συζητούσαν με ενθουσιασμό, η μαμά μου χαμογελούσε συνέχεια και ο θείος μου έλεγε τα ίδια ανέκδοτα που μας είχε πει και πέρσι και πρόπερσι, όμως όλοι γελούσαν σαν να τα άκουγαν πρώτη φορά – υπήρχε ένα εύθυμο κλίμα. Η Ανάσταση είχε γεμίσει γαλήνη τις ψυχές μας και μας είχε φέρει κοντά ακόμα μια χρονιά.

Ο παππούς μου δε μιλούσε πολύ. Χαιρόταν να μας βλέπει να συζητάμε. Μετά το φαγητό, του μίλησα για τις σκέψεις μου για τη σπουδαιότητα της Ανάστασης. Πήρε ένα πολύ σοβαρό ύφος και μου είπε: «Δεν είναι μόνο οι πανηγυρισμοί και η ένωση των ανθρώπων τις άγιες αυτές μέρες, που μας δείχνουν τη σημαντικότητα αυτού του γεγονότος. Νομίζεις ότι μόνο οι άνθρωποι γιορτάζουν; Κοίτα γύρω σου. Δες τον ήλιο πώς λάμπει μετά τον βαρύ χειμώνα, δες πώς άνθισε ο κήπος. Την αμυγδαλιά τη θυμάσαι πόσο γυμνή ήταν πριν λίγους μήνες. Κοίτα τώρα πόσο φουντωτή και όμορφη είναι. Όπως λέει και σε κάποιο σημείο ο αναστάσιμος κανόνας: “Οὐρανοί μέν ἐπαξίως εὐφραινέσθωσαν, γῆ δέ ἀγαλλιάσθω, ἑορταζέτω δέ κόσμος, ὀρατός τε ἅπας καί ἀόρατος“.


Μαζί με τους  ανθρώπους γιορτάζει και όλη η φύση – όλη η γη. Κι αυτό για μένα είναι ακόμα ένα θαύμα που μας δείχνει τη νίκη του Χριστού απέναντι στον θάνατο. Φυσικά δεν είναι μόνο οι βυζαντινοί ύμνοι που μας προτρέπουν να γιορτάσουμε και μας δείχνουν την ομορφιά αυτής της βδομάδας του Πάσχα, της Διακαινησίμου. Έχουμε και δημοτικά τραγούδια, που οι στίχοι τους σώζονται μέχρι σήμερα, με αναφορές στη «Λαμπρή»! Να, ας πούμε, ένα παραδοσιακό της Θεσσαλίας λέει: “Ήρθ΄η Λαμπρή κι η Πασχαλιά και το Χριστός Ανέστη, μάνες στουλίζουν τα παιδιά και πεθερές τις νύφες. Στουλίζ΄ η χήρα και τον γιο τς  να πά να μεταλάβει. Τον ζήλεψε η γειτονιά, τον ζήλεψε η χώρα”.  Αλλά και σύγχρονα κομμάτια έχουν γραφτεί εμπνευσμένα από την ιερότητα των ημερών που μας δείχνουν τη σημασία του θείου θαύματος για τον ελληνικό λαό. Γι΄ αυτό λοιπόν τέτοιες μέρες μαζευόμαστε όλοι μαζί, τιμούμε και πανηγυρίζουμε την Ανάσταση – αυτό είναι το Πάσχα των Ελλήνων!»
Τα λόγια του παππού αλλά και το δέος με το οποίο μιλούσε για το θαύμα της Ανάστασης με συγκίνησε. Έψαξα να βρω κάποιο σύγχρονο τραγούδι που αναφέρεται στο «Πάσχα των Ελλήνων» και βρήκα σε ένα παλιό δίσκο του μπαμπά μου ένα τραγούδι σε μουσική Σταύρου Κουγιουμτζή και στίχους Γιώργου Θέμελη που έχει αυτόν ακριβώς τον τίτλο. Είμαι πολύ χαρούμενος γι΄ αυτή μου την ανακάλυψη, γιατί σε καμιά βδομάδα, που θα πάμε ξανά επίσκεψη στη γιαγιά και στον παππού, θα τους βάλω να το ακούσουν  – και είμαι σίγουρος ότι θα ενθουσιαστούν!
Ακούστε κι εσείς το δεύτερο μέρος του τραγουδιού αυτού.

Μεγάλη Πέμπτη: Σήμερον κρεμάται επί ξύλου. Έθιμα

Την Μεγάλη Πέμπτη γιορτάζουμε τέσσερα γεγονότα: 1. Τον Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών από τον Κύριο, δείχνοντας για το ποια πρέπει να είναι η διακονία των πιστών στην Εκκλησιά. Ο Χριστός έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του και τα σκούπισε με το «λεντίον» (πετσέτα) που είχε ζωστεί, σε ένδειξη της μέγιστης ταπείνωσής Του. Παράλληλα τους είπε: «αν, λοιπόν, εγώ ο Κύριος κι ο Διδάσκαλος σας έπλυνα τα πόδια, έχετε κι εσείς την υποχρέωση να πλένετε ο ένας τα πόδια του άλλου».

2. Τον Μυστικό Δείπνο, δηλαδή την παράδοση του Μυστήριου της Θειας Ευχαριστίας. Ο Χριστός παρέθεσε στον όμιλο των μαθητών το τελευταίο Δείπνο πριν τον σταυρικό θάνατό Του. Δεν ονομάζουμε όμως τον Δείπνο αυτόν «μυστικό», επειδή… έγινε χωρίς να το γνωρίζουν άλλοι, αλλά επειδή ο Χριστός μύησε τους Μαθητές Του στο «Μυστήριο των Μυστηρίων», την Θεία Ευχαριστία. Τους παρέδωσε το Σώμα Του και το Αίμα Του, την αιώνια πνευματική τροφή, που παραθέτει η Εκκλησία στους πιστούς σε κάθε λειτουργική σύναξη. Τους είπε, λοιπόν, δείχνοντας το ψωμί: «Λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το Σώμα μου, το υπέρ υμών κλώμενον εις άφεσιν αμαρτιών». Μετά το δείπνο, έλαβε το ποτήρι με το κρασί και είπε: «Πίετε εξ αυτού πάντες. Τούτο εστί το Αίμα μου, το της Καινής Διαθήκης, το υπέρ υμών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών».

Μεγάλη Πέμπτη – Ο Μυστικός Δείπνος

Τό φιλί τού Ιούδα – Τοιχογραφία από την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου 

Εορτάζει 3 ημέρες πριν το Άγιο Πάσχα.

Εις τον Ιερὸν Νιπτήρα
Νίπτει Μαθητών εσπέρας Θεὸς πόδας,
Ου πους πατών ην εἰς Εδὲμ δείλης πάλαι.

Εἰς τὸν Μυστικον Δεῖπνον
Διπλοῦς ὁ Δεῖπνος· Πάσχα γὰρ νόμου φέρει,
Καὶ Πάσχα καινόν, Αἷμα. Σῶμα Δεσπότου.

Εἰς τὴν ὑπερφυᾶ Προσευχὴν
Προσεύχῃ· καὶ φόβητρα, θρόμβοι αἱμάτων,
Χριστέ, προσώπου, παραιτούμενος δῆθεν
Θάνατον, ἐχθρὸν ἐν τούτοις φενακίζων.

Εἰς τὴν Προδοσίαν
Τί δεῖ μαχαιρῶν, τί ξύλων λαοπλάνοι,
Πρὸς τὸ θανεῖν πρόθυμον εἰς Κόσμου λύτρον.

Το μυστήριο του ευχελαίου

Το μυστήριο του ευχελαίου

  Μεγάλη Τετάρτη, στους ναούς τελείται το μυστήριο του Ευχελαίου.

Το μυστήριο του Ευχελαίου στηρίζεται στα λόγια ενός Αποστόλου, του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου: “ Όταν κάποιος ανάμεσά σας είναι ασθενής, να καλεί τους πρεσβυτέρους (ιερείς) κι αυτοί να προσεύχονται γι’ αυτόν και να τον αλείφουν με λάδι στο όνομα του Ιησού Χριστού. Η γεμάτη πίστη προσευχή θα θεραπεύει τον άρρωστο. Ο Κύριος θα τον κάνει καλά. Κι αν έχει κάμει αμαρτίες θα του συγχωρούνται” (Επιστολή του Ιακώβου, ε΄14-15).

Ο Ιερός Νιπτήρας (Μ. Τετάρτη)

(† Μητροπ. Νικοπόλεως Μελετίου)

Ο Κύριος, πριν τον Μυστικό Δείπνο, μέσα στο ίδιο εκείνο Υπερώο, πήρε μία λεκάνη, ζώστηκε μία πετσέτα και έσκυψε και έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του. Και αφού τα έπλυνε, είπε στους μαθη­τές Του, ότι: «Αυτό που έκαμα, είναι ένα υπόδειγ­μα. Αν εγώ έπλυνα τα πόδια τα δικά σας, οφείλετε και εσείς ο ένας να πλένετε τα πόδια του άλλου. Ανεξάρτητα από το τι αξίωμα έχετε και πόσο με­γάλοι είσαστε επάνω στον κόσμο».
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα ζητήσουμε εμείς από κάποιον να μας πλύνει τα πόδια. Ο Χριστός δεν είπε: «Να ζητάτε να σας πλένουν τα πόδια»! Είπε: «Να είσαστε όλοι πρόθυμοι, εκείνο που έκανα εγώ, να το κάνετε και εσείς». Σαν τί να το κάνετε; Σαν εκδήλωση αγάπης και πίστης σε μένα.

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ 2015

Μεγάλη Τετάρτη

Ημ. Εορτής: Ημ. Γέννησης: Ημ. Κοιμήσεως: Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων: Πολιούχος: Λοιπές πληροφορίες: Εορταζόμενο όνομα:

Κατά τη Μ. Τετάρτη επιτελούμε ανάμνηση: (α) του γεγονότος της ελλείψεως του Κυρίου με μύρο από μια πόρνη γυναίκα. Επίσης φέρεται στη μνήμη μας, (β) η σύγκλιση του Συνεδρίου των Ιουδαίων, του ανωτάτου δηλαδή Δικαστηρίου τους, προς λήψη καταδικαστικής αποφάσεως του Κυρίου, καθώς και (γ) τα σχέδια του Ιούδα για προδοσία του Διδασκάλου του. Δύο μέρες πριν το Πάσχα, καθώς ο Κύριος ανέβαινε προς τα Ιεροσόλυμα, κι ενώ βρισκόταν στο σπίτι στου λεπρού Σίμωνα, τον πλησίασε μια πόρνη γυναίκα κι άλειψε το κεφάλι Του με πολύτιμο μύρο. Η τιμή του ήταν γύρω στα τριακόσια δηνάρια, πολύτιμο άρωμα και γι' αυτό οι μαθητές την επέκριναν και περισσότερο απ' όλους ο Ιούδας.

Η μετάνοια κάνει τον άνθρωπο καλοσυνάτο και καταδεκτικό

 

Είναι φάρμακο για την ορθή πορεία στην «εν Χριστώ» ζωή η βίωση του βιώματος της διαρκούς μετανοίας .
Αυτή μαλακώνει την καρδιά και την κάνει πιο επιδεκτική της Θείας Χάριτος.
Η μετάνοια κάνει τον άνθρωπο καλοσυνάτο και καταδεκτικό. Τον κάνει αληθινά χαριτωμένο και αξιαγάπητο.

Ο κατά Χριστόν πολιτευόμενος, οφείλει άρα να είναι ευγενής προς πάντας.

«Ο κατά Χριστόν πολιτευόμενος, οφείλει άρα να είναι ευγενής προς πάντας, και οι λόγοι και τα έργα αυτού να φέρωσι την Χάριν, την περιβάλλουσαν την εαυτού ψυχήν, όπως μαρτυρείται η πολιτεία αυτού εις δόξαν Χριστού, του δαψιλεύοντος την Εαυτού χάριν πάσι τοις εκζητούσιν Αυτόν και ποιούσιν Αυτού το θέλημα. Οι οπαδοί του Χριστού οφείλουσι να ώσιν ευγενείς προς πάντας…

Μεγάλη Τρίτη

Ημ. Εορτής: Ημ. Γέννησης: Ημ. Κοιμήσεως: Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων: Πολιούχος: Λοιπές πληροφορίες: Εορταζόμενο όνομα:

Κατά την Μ. Τρίτη επιτελούμε ανάμνηση (α) της περί των δέκα παρθένων γνωστής παραβολής του Κυρίου. Η Εκκλησία μας καλεί να είμεθα έτοιμοι για να υποδεχθούμε, κρατούντες τις λαμπάδες των αρετών μας, τον ουράνιον Νυμφίο, τον Κύριον Ιησού, ο Οποίος θα έλθει αιφνίδια, είτε ειδικά κατά τη στιγμή του θανάτου μας, είτε γενικά κατά τη Δευτέρα Παρουσία. Επίσης μας καλεί, (β) φέρουσα ενώπιό μας και τη παραβολή των ταλάντων, να καλλιεργήσουμε και να αυξήσουμε τα χαρίσματα που μας έδωσε ο Θεός.

Μεγάλη Δευτέρα – Ιωσήφ του Παγκάλου

.

Από τη σημερινή μέρα ξεκινούν τα άγια Πάθη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Τύπος του Κυρίου μας Ιησού είναι ο πάγκαλος Ιωσήφ που σήμερα επιτελούμε την ανάμνησή του.
Ήταν ο μικρότερος γιος του Πατριάρχη Ιακώβ και ο πιο αγαπητός. Όμως φθονήθηκε από τα αδέλφια του και αρχικά τον έρριξαν σ’ ένα βαθύ λάκκο και εξαπάτησαν το πατέρα τους χρησιμοποιώντας ένα ματωμένο ρούχο ότι δήθεν τον κατασπάραξε κάποιο θηρίο. Στη συνέχεια τον πούλησαν για τριάντα αργύρια σε εμπόρους, οι οποίοι τον ξαναπούλησαν στον αρχιμάργειρα του βασιλιά της Αιγύπτου, τον Πετεφρή.

Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ -Σχόλια στα δραματικά γεγονότα της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας

 

του Πρωτ. Θεμιστοκλέους Μουρτζανού, Φιλολόγου – Θεολόγου.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ – ΜΕΤΑ ΒΑΪΩΝ ΚΑΙ ΚΛΑΔΩΝ

Μετά βαΐων και κλάδων” η υποδοχή του Χριστού στην πόλη της Ιερουσαλήμ την Κυριακή των Βαΐων. Έτσι όπως υποδέχεται ο κόσμος κάθε ξεχωριστό πρόσωπο. Πανηγυρίζει για τον ερχομό του, δοξάζει το γεγονός, θυμάται, ζητά, κραυγάζει, χαιρετά, ενθουσιάζεται. Κι αυτό συμβαίνει πάντοτε. Η ανθρώπινη ζωή χαρακτηρίζεται από την προσμονή του μεσσία, του σωτήρα. Νιώθουμε την ανεπάρκειά μας, μας φαίνεται κοπιαστικό εμείς να αγωνιστούμε για την σωτηρία μας και προσμένουμε το πρόσωπο, τον χαρισματικό ηγέτη, ο οποίος θα μας τραβήξει μέσα στην ανημπόρια μας και θα μας οδηγήσει εκεί που θέλουμε.

Κυριακή των Βαΐων

ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ BAlΩN
Ευλογημένος ο Ερχόμενος

(Εκείνος που έχει θρόνο τον ουρανό και υποπόδιο τη γη, ο γυιός του Θεού και ο Λόγος του ο συναΐδιος, σήμερα τα­πεινώθηκε και ήρθε στη Βηθανία απάνω σ' ένα που­λάρι. Και τα παιδιά των Εβραίων τον υποδεχθήκανε φωνάζοντας: «Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, ο βασιλιάς του Ισραήλ».

Οι πολέμαρχοι του κόσμου, σαν τελειώνανε τον πόλεμο και βάζανε κάτω τους οχ­τρούς τους, γυρίζανε δοξασμένοι και καθί­ζανε απάνω σε χρυσά αμάξια για να μπούνε στην πολιτεία τους. Μπροστά πηγαίνανε οι σάλπιγγες κι οι σημαίες κ' οι αντρειωμένοι στρατηγοί και πλήθος στρατιώτες σκεπα­σμένοι με σίδερα άγρια και βαστώντας φονικά άρματα γύρω σ' ένα αμάξι φορτωμένο με λογής λογής αρματωσιές και σπαθιά και κοντάρια παρμένα από το νικημένο έθνος.

Όλοι οι πολεμιστές ήτανε σαν άγρια θηρία σιδεροντυμένα, τα κεφάλια τους ήτανε κλει­δωμένα μέσα σε φοβερές περικεφαλαίες, τα χοντρά και μαλλιαρά χέρια τους ήτανε μα­τωμένα από τον πόλεμο, τα γερά ποδάρια τους περπατούσανε περήφανα και τεντωμέ­να, σαν του λιονταριού που ξέσκισε με τα νύχια του το ζαρκάδι και τανύζεται με μουγκρητά και φοβερίζει τον κόσμο. Ύστερα ερχότανε το χρυσό τ' αμάξι του πο­λεμάρχου, που καθότανε σ' ένα θρονί πλου­μισμένο μ' ακριβά πετράδια, περήφανος, ακατάδεχτος, φοβερός, που δεν μπορούσε να τον αντικρύσει μάτι δίχως να χαμηλώσει και βα­στούσε το τρομερό σκήπτρο του, που κάθε σάλεμά του ήτανε προσταγή, δίχως ν' ανοίξει τα στόμα του αυτός που το κρατούσε.

Λάζαρε, δεύρο έξω! Πιστοποιητικό ανάστασης σωμάτων

 

(† Μητροπ. Νικοπόλεως Μελετίου)
Κάποια ημέρα, λέει το Ευαγγέλιο, ενώ καθό­ταν ο Χριστός μαζί με τους μαθητές Του, είπε ο ίδιος:
Πάμε τώρα να δούμε τον Λάζαρο. Ο Λά­ζαρος ο φίλος μας είναι άρρωστος.
Ε, και αν είναι άρρωστος, θα γίνει καλά, Του είπαν.
Ο Λάζαρος ο φίλος μας, τους λέει, «κεκοίμηται», κοιμήθηκε.
Χριστέ μου, του λένε οι μαθητές, άμα κοι­μήθηκε θα σηκωθεί, όπως σηκώνονται οι άνθρω­ποι. Κοιμούνται και ξυπνάνε.
Δεν καταλάβατε τι σας λέω, τους απάντησε ο Χριστός. ‘Κοιμήθηκε’ σημαίνει πέθανε. Τον χά­σαμε τον Λάζαρο. Αλλά πάμε να τον ξυπνήσου­με. Πάμε.
Σηκώθηκαν λοιπόν και φτάσανε στην Βηθανία. Ο Λάζαρος είχε πεθάνει τέσσερες ημέρες. Τον είχαν θάψει και ήταν τέσσερες ημέρες πεθαμένος.

Οι σταυροί των δοκιμασιών ( Αγιος Παΐσιος )

‘’Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος…’’ Ψαλμ. 65, 12.

Γέροντα, το σταυρουδάκι που μου δώσατε το φορώ συνέχεια και με βοηθάει στις δυσκολίες.

– Να, τέτοια σταυρουδάκια είναι οι δικοί μας σταυροί, σαν αυτά που κρεμούμε στον λαιμό μας και μας προστατεύουν στην ζωή μας. Τι νομίζεις, έχουμε μεγάλο σταυρό εμείς;

Μόνον ο Σταυρός του Χριστού μας ήταν πολύ βαρύς, γιατί ο Χριστός από αγάπη προς εμάς τους ανθρώπους δεν θέλησε να χρησιμοποιήση για τον εαυτό Του την θεϊκή Του δύναμη. Και στην συνέχεια σηκώνει το βάρος των σταυρών όλου του κόσμου και μας ελαφρώνει από τους πόνους των δοκιμασιών με την θεία Του βοήθεια και με την γλυκειά Του παρηγοριά.

Ὁ Ὅσιος Νικήτας ὁ Ὁμολογητής

Ημ. Εορτής: 3 Απριλίου Ημ. Γέννησης: Ημ. Κοιμήσεως: Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων: Πολιούχος: Λοιπές πληροφορίες: Εορταζόμενο όνομα:

Ὁ Ὅσιος Νικήτας καταγόταν ἀπὸ τὴν Καισάρεια τῆς Βιθυνίας καὶ ἔζησε τὸν 8ο αἰῶνα μ.Χ. Σὲ βρεφικὴ ἡλικία ἔμεινε ὀρφανὸς ἀπὸ μητέρα καὶ τὴν ἀνατροφή του τὴν ἀνέλαβαν ἡ ἐνάρετη γιαγιά του καὶ ὁ εὐσεβὴς Φιλάρετος, ὁ πατέρας του, ὁ ὁποῖος ἀνέθεσε ἀπὸ πολὺ νωρὶς τὴν ἐκπαίδευσή του σὲ κάποιο κληρικὸ φημισμένο γιὰ τὶς παιδαγωγικὲς καὶ πνευματικές του ἀρετές. Ἔτσι ὁ νεαρὸς Νικήτας ἀπόκτησε ἀξιόλογη κοσμικὴ καὶ πνευματικὴ παιδεία. Ἀφοῦ ἐγκατέλειψε πατέρα, μητέρα, ἀδελφούς, ἀδελφές, συγγενεῖς, σπίτι, πατρίδα, πλούτη καὶ σήκωσε τὸν σταυρό του μὲ προθυμία, ἀκολούθησε τὸν Χριστὸ καὶ ἔγινε ἄξιος μαθητὴς αὐτοῦ.

Ο Φιλοπρόοδος Όμιλος Βροντάδου προσκαλεί τους μικρούς και μεγάλους φίλους του στις εγκαταστάσεις του, την Κυριακη 5 Απριλιου 2015 και ώρα 11:30 π.μ.

Οι δασκάλες των δημιουργικών εργαστηρίων «Ευ Ζην» του Φ.Ο.Β.θα μας βοηθήσουν  να κατασκευάσουμε τα πασχαλιάτικα καλαθάκια μας και να βάψουμε το κόκκινο αυγό μας!

Ποσό συμμετοχής: 2 ευρώ.

Δηλώσεις συμμετοχής μέχρι την Παρασκευή 3-4-2015  στο μέλος του Δ.Σ. Μαρία Παπαζή  (τηλέφωνο 6983309761)

Aπό το ΔΣ του Ομίλου

Ὁ Ὅσιος Τίτος ὁ Θαυματουργός

Ημ. Εορτής: 2 Απριλίου Ημ. Γέννησης: Ημ. Κοιμήσεως: Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων: Πολιούχος: Λοιπές πληροφορίες: Εορταζόμενο όνομα:

Ὁ Ὅσιος Τίτος ὁ Θαυματουργὸς εἶχε ἔνθεο ζῆλο πρὸς τὴν μοναχικὴ πολιτεία ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία. Ἔτσι προσῆλθε σὲ κοινόβιο καὶ ἐπιδόθηκε στὴν ἄσκηση, στὴν ὁποία διέπρεψε μεταξὺ τῶν συνασκητῶν του γιὰ τὴν ἐγκράτεια, τὴν καθαρότητα τοῦ βίου καὶ τὶς ἀρετές του, ποὺ τὸν ἀνέδειξαν καὶ ἡγούμενο τῆς μονῆς. Ἀξιώθηκε δὲ νὰ λάβει ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας.Ἔτσι ἀφοῦ ἔζησε ὁ Ὅσιος Τίτος καὶ διέλαμψε στὴν ἐνάρετη πολιτεία, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.

Γέροντα, θυμάμαι, μια φορά με είχατε μαλώσει πολύ…… ( Αγιος Παΐσιος )

– Γέροντα, θυμάμαι, μια φορά με είχατε μαλώσει πολύ.
– Αν χρειασθή, πάλι θα σε μαλώσω, για να πάμε όλοι μαζί στον Παράδεισο. Τώρα θα λάβω δρακόντεια μέτρα!… Κοίταξε, έχω τυπικό πρώτα να δώσω στον άλλον να καταλάβη ότι χρειάζεται το μάλωμα και ύστερα να τον μαλώσω. Καλά δεν κάνω; Εγώ, επειδή μαλώνω τον άλλον, όταν βλέπω να κάνη κάτι βαρύ, γίνομαι κακός. Αλλά τι να κάνω; να αναπαύω καθέναν στο πάθος του, για να είμαι τάχα καλός μαζί του, και μετά να πάμε όλοι μαζί στην κόλαση; Ποτέ δεν με πειράζει η συνείδηση, όταν μαλώνω κάποιον ή του κάνω παρατήρηση κι εκείνος στενοχωριέται, γιατί από αγάπη το κάνω, για το καλό του.